10 Essentiële Faith Geen liedjes meer waar je naar hoeft te luisteren

Schrijven over Faith No More en haar uitloperprojecten is een passie van mij. Als vroege fan vind ik het leuk om het woord te verspreiden onder nieuwe luisteraars.

Faith No More: Legacy of Awesomeness

Elke Faith No More-fan die zijn of haar zout waard is, weet dat de band meer dan 10 geweldige nummers heeft. Het volgende is een lijst van enkele van mijn persoonlijke favorieten door de jaren heen - niets meer en niets minder. Hier staan ​​ze in willekeurige volgorde.

1. "We geven veel om"

Ik herinner me nog dat ik in onze vroege tienerjaren met mijn vriend rondhing. We waren grote Metallica-fans, luisterden naar hun cassettebandjes en bedachten gitaarriffs. We zagen James Hetfield van Metallica Faith No More t-shirts dragen en vroegen ons af: ''Hmm, welke band is dat?''

''Epic'' hit van The Real Thing, en we waren dol op dat album. ''War Pigs'' was een geweldige cover en we waren vooral dol op ''Verrassing! You're Dead'' met zijn geweldige riffs. De vorige twee albums We Care a Lot en Introduce Yourself werden kort daarna ontdekt.

Van alle nummers die voorafgingen aan Mike Patton als zanger van Faith No More en met Chuck Mosley, moet ''We Care a Lot'' van het gelijknamige debuutalbum de meest herkenbare zijn. Het is een pakkende hook met de zin die in de achtergrondzang wordt gehamerd, en het onderwerp behandelt de problemen van de wereld op een cynische manier, waarbij misschien grappen worden gemaakt over enkele van de nep-rockstar-oorzaken van die tijd. Het nummer werd ook opnieuw opgenomen met een aantal andere teksten voor het vervolgalbum Introduce Yourself.

''We geven veel om'' video

2. ''Zombie-eters''

Het Real Thing-album had veel eclectische reeksen van verschillende muziekstijlen, een handelsmerk van Faith No More. ''Zombie Eaters'' is een opvallend nummer op dit album met zijn diverse dynamiek.

Het nummer begint met een prachtig akoestisch gitaarpatroon met een verfijnd geluid, voegt zich bij keyboards en de zachte zang van Mike Patton die in delen overgaat in zacht gefluister, voordat het explodeert in een volledige Faith No More-groove en -stijl. De teksten zijn goed in het raken van de pols van een kieskeurige peuter en neigen naar het idee dat deze wezens plezier hebben met rommelen met hun volwassen tegenhangers.

Hé kijk naar mij dame

Ik ben maar een kleine baby

Als ik lach, lach jij dan

Dan zal ik een tijdje boos worden

Ik smelt in je mond

En in jouw handen wanneer ik kan

Maar ik doe echt niets

Behalve voor kickin' en fussin'

Ik maak graag een puinhoop

Ik lach om je verdriet

- ''Zombie Eaters'' van Faith No More

3. ''Zonnige kant naar boven''

Faith No More kwam in 2015 swingend terug met de geweldige Sol Invictus. Het album is absoluut geweldig, en ik denk dat we meer bands zoals deze nodig hebben die muziek naar nieuwe gebieden doorsturen en pushen, gezien de algehele saaie muzikale omgeving van vandaag.

''Superhero'' en het waanzinnig strakke ''Separation Anxiety'' en ''Cone of Shame'' zijn albumhoogtepunten. Zo ook het super pakkende ''Sunny Side Up'', een ode aan de roerei, jus d'orange, koffie , en de zondagskrant. Dit zou wel eens mijn favoriete Faith No More-video ooit kunnen zijn. Het is een hilarische kijk op het leven in een verpleeghuis met de oude en geriatrische jongens terwijl ze rocken voor een paar enthousiaste senioren, genietend van een geweldig deuntje voor het ontbijt samen met een kop joh.

''Sunny Side Up'' Video

4. ''Pillen voor het ontbijt''

Dit is een snel instrumentaal stuk van het We Care a Lot-debuutalbum van de band, met een kloksnelheid van iets minder dan drie minuten. We hebben hier allemaal groove en het heeft de typische veerkracht van de band. Jim Martin (gitaar) en Mike Bordin (drums) krijgen de knipoog voor de songwriting-tegoed. De keyboards van Roddy Bottum zijn de kers op de taart die bijdraagt ​​aan de hypnotiserende groove met enkele diepe texturen. '' Pills for Breakfast'' is een geweldig deuntje om op te zetten voor wat snelle inspiratie en energie en om het bloed te laten pompen.

''Pillen voor het ontbijt'' Video

5. ''Kleiner en Kleiner''

Voor het vocale werk van zanger Mike Patton op het album The Real Thing was alles snel in elkaar gezet in de studio. Op de follow-up van Angel Dust hadden de jongens meer tijd om dingen uit te werken, inclusief Mike voor zijn zang. De jongens wilden weg van de hogere zangstijl op de plaat en dingen veranderen.

En dat deden ze. Patton werd beïnvloed door zang, exotische schreeuwstijlen en wilde zijn stem als instrument gebruiken. Het was prachtig gedaan, Mike kwam met een aantal geweldige stijlen die heel uniek waren. ''Smaller And Smaller'' van Angel Dust is een goed voorbeeld van Patton's nieuwe vocale werk met de band, en het smeedde de richting van wat komen gaat.

6. ''Bloed''

''Blood is een uitstekende, diepere versie van het Introduce Yourself-album. Het bevat enkele van mijn favoriete vocale momenten van Chuck Mosley. De keyboards van Roddy Bottum trappen het af met een kort stuk dat de geweldige jam lanceert. Drummer Mike Bordin's uitsplitsingsritme tegen het einde geeft het nummer een kleine adempauze voordat de jongens weer beginnen en opbouwen voor een snel en hectisch einde.

''Bloed'' video

Van Spinditty

7. ''Bewijs''

Het album King for a Day…Fool for a Lifetime, uitgebracht in 1995, is misschien wel hun meest eclectische aanbod. Je krijgt alles van de down-home ballad ''Take This Bottle'', een opvallend nummer, en ''Star A.D'', dat klinkt als verdraaide spelshow-themamuziek vermengd met iets dat is geïnspireerd op de Las Vegas-strip.

Je krijgt ook de volledige waanzin van ''The Gentle Art of Making Enemies'' en ''Cuckoo for Caca'' in de mix gegooid, en al deze verschillende stijlen en texturen mengen zich voor een geweldige en samenhangende luisterervaring zonder geforceerd te klinken. De jongens stonden op een kruispunt na het ontslag van gitarist Jim Martin, Mike Patton bracht Trey Spruance van Mr. Bungle binnen en de jongens sloegen het uit het park.

''Evidence'' is een ander voorbeeld van de enorme stijlen, gewoon een geweldig nummer met een jazzgevoel dat stroomt, Roddy's toetsen zijn zo soepel als de andere kant van het kussen, en Patton croons met een zelfverzekerde branie. Versies werden opgenomen met zang in het Spaans, Italiaans en Portugees.

''Bewijs'' video

8. ''Specht van Mars''

''Woodpecker From Mars'' is niet alleen een aflevering van de klassieke tekenfilmserie Woody the Woodpecker, maar ook een instrumentaal nummer van het album The Real Thing van Faith No More.

Deze heeft ongeveer het dubbele van de looptijd van het eerder genoemde instrumentale '' Pills for Breakfast'. Het nummer gaat heen en weer tussen de twee hoofdsecties en bouwt aan dynamiek en intensiteit op. Het deuntje wordt vervolgens afgebroken en gedeconstrueerd in het middengedeelte dat geeft het een introspectief gevoel.

Dan worden de deuren weer wagenwijd open geblazen voor het eindgedeelte met de jongens op volle toeren. Dit nummer is een hoogtepunt voor bassist Billy Gould, aangezien zijn bas het hele nummer door als een bezeten gek knalt.

''Specht Van Mars'' Video

9. "Strip zoeken"

Hoewel mijn kritiek op Album van het Jaar is dat het een beetje kort is in vergelijking met sommige van hun albums uit die tijd, stapel ik het nog steeds op met elk ander Faith No More-aanbod. Het heeft voor mij een speciale plaats in de tijd. Ik en de rest van mijn muziekmaatjes hadden dit in constante rotatie, omdat we eraan verslaafd waren. En we hebben er op gefeest. Moeilijk.

"Stripsearch" was de laatste originele single van de band voor het uiteenvallen. Het is een opvallend nummer, waarschijnlijk mijn favoriet op het album, samen met 'Pristina'. Het heeft een sfeer die niet gemakkelijk is uit te leggen, een soort van gelijkmatig gevoel van vrede, niet te hoog of laag, maar in balans. Gitarist Jon Hudson heeft een aantal geweldige leadlijnen in het middengedeelte en opent dan op het einde met wat meer zwaarte. Geweldig spul, dit zal altijd constant blijven draaien voor mij, samen met de andere nummers van de band.

Video "Stripzoeken"

10. "Chinese rekenkunde"

"Chinese Arithmetic" is weer een mooi vocaal optreden van Chuck Mosely van Introduce Yourself. Roddy Bottum (keyboards) en Mike Bordin (drums) klinken samen in de intro. Kort daarna voegt Billy Gould (bas) zich bij het feest, gevolgd door Jim Martin (gitaar). Jim voegt eerst wat textuur toe, voordat hij inbreekt in die klassieke Faith No More-crunch met enkele grote vuile riffs. Chuck heeft een coole breakdown rap in het midden en eindigt het nummer vervolgens met die opzwepende, springerige groove die alleen deze band kan.

Video "Chinese rekenkunde"

Meer over Faith No More

Opmerkingen

Olivier op 10 juni 2017:

Alles is verpest

koning voor een dag

orenk op 09 juni 2017:

Geweldig stuk! Ik hou van de manier waarop je de zo veelzijdige en diverse muziek beschrijft waar we in de jaren 90 door fnm van zijn gaan houden. Ik kan niet zeggen dat dit precies dezelfde nummers zijn die ik als mijn favorieten zou kiezen, maar ik vind de meeste zeker erg leuk. Faith No More is absoluut een van de meest getalenteerde groepen die er zijn. Voor mij zitten ze precies op dezelfde lijn als Nine Inch Nails. Ander genre en stijl, maar hetzelfde niveau van verfijning en diversiteit.