Inhoudsopgave:
Karl is een oude freelancer met een passie voor muziek, kunst en schrijven.
Fiddle-muziek heeft Rosalyn Dennett het grootste deel van haar leven gevormd. Haar beide ouders speelden traditionele Ierse muziek, en het gehannes van haar moeder was vooral van invloed op Rosalyn. Haar vioolleraar startte het Frontier Fiddlers-programma dat vioolleraren naar First Nations-gemeenschappen in heel Manitoba stuurt. Hij leerde haar een deel van het traditionele Canadese vioolrepertoire. Deze verschillende stromingen vloeiden samen in een passie voor volksmuziek in Rosalyn.
Ze voegt eraan toe: "Ik was ongeveer 14 of 15 toen ik de Ierse traditionele muziekmicrobe te pakken kreeg. Uiteindelijk ben ik naar Ierland verhuisd vrijwel zodra ik op mijn 18e alleen kon slagen. Ik had het geluk om te studeren met een aantal geweldige mensen, waaronder Jesse Smith, een fantastische violist die destijds in Galway woonde. ”
Ze vervolgt: “Toen ik terug naar Winnipeg verhuisde, ontmoette ik een paar mensen die oude Appalachische muziek speelden. De stijl werd geïsoleerd geïncubeerd. Het is gemaakt om te worden gespeeld door soms slechts een enkele violist voor een hele dans. Winnipeg is behoorlijk geïsoleerd, dus om die muziek te spelen met veel drones en geluid dat de melodieën vult, sprak me toen echt aan."
Terwijl ze verschillende muziekgenres verkent waarvoor ze een passie heeft, lijken die verkenningen een bepaalde boog te hebben. Rosalyn zegt: "Ik zoek alle bronnen op, bestudeer ze zoveel als ik kan en reis dan naar de regio die ik bestudeer. Eerst ging het naar Ierland, daarna maakte het regelmatig reizen naar West Virginia en ik ga nu voor de zesde keer naar Louisiana. Ik denk dat het begrijpen van de cultuur en het eraan deelnemen een integraal onderdeel is van het spelen van een traditioneel muziekgenre.”
Rosalyn zegt dat ze ergens tussen volksmuzikanten in zit die streven naar totale authenticiteit van de originele muziek en degenen die de tradities gebruiken als basis voor innovatie. Ze wijst erop: "Ik begin het vanuit een traditioneel oogpunt te benaderen door te luisteren naar en mee te spelen met de violisten wiens deuntjes ik bewonder. Ik zal zo veel mogelijk benaderen en op een gegeven moment zal het veranderen in alles wat ik eruit kan halen.'
Enkele van de meest intense muzikale ervaringen die ze ooit heeft gehad, zijn gekomen door het spelen van vrienden en familie van invloedrijke volksmuzikanten. Ze zegt: "Over een paar weken ga ik naar Louisiana voor Mardi Gras in het huis van Joel Savoy. Zijn ouders Marc en Anne zijn mensen waar ik de hele tijd naar luister. Het is best leuk om naar beneden te gaan en deel te nemen aan de cultuur met deze mensen die er zo ingebakken zijn en er zo integraal deel van uitmaken."
De eerste kennismaking die Rosalyn met de muziekbusiness had, was het werken met Oh My Darling. Ze toerde zes jaar met het vrouwenkwartet en nam ook veel albums met hen op. Ze legt uit: "Het was een behoorlijk hoge lat om meteen te beginnen. We hebben veel geluk gehad en hebben heel hard gewerkt, maar we kregen een paar geweldige kansen en het was een geweldige plek om kennis te maken met de muziekbusiness.”
Van Spinditty
Deze positieve ervaring had nog steeds zijn uitdagingen. Rosalyn zegt: "We zouden van artistiek leiders horen dat ze al een andere volledig vrouwelijke band hadden geboekt. We zouden naar hun line-up gaan kijken en ze zouden een geheel vocale groep zijn of iemand in een ander genre. Dat soort dingen waren erg frustrerend.”
Ze voegt eraan toe: "Ik hoop dat de dingen nu veranderen en dat er festivaldirecteuren zijn die zich realiseren dat gendergelijkheid een belangrijk ding is waar ze verantwoordelijk voor moeten worden gehouden."
Een andere uitdaging voor Rosalyn (en vele andere muzikanten) is het vinden van manieren om zichzelf te onderhouden door livemuziek te spelen. Ze zegt: “Veel podia betalen geen artiesten. Je hebt muzikanten van wereldklasse die rond de hoed lopen. Ik heb het gevoel dat dat onhoudbaar is. Er is ruimte voor verbetering en er zijn manieren waarop we onze gemeenschap van muzikanten kunnen koesteren om een duurzaam leven te leiden.”
Ze vergelijkt haar ervaringen in de volksmuziekscènes van Winnipeg en Toronto en zegt: "Toen ik in Winnipeg was gevestigd, was de druk om te touren omdat er niet genoeg podia waren om van te leven als een folkband die gewoon in Winnipeg speelde. De druk was om "exportklaar" te worden om te kunnen touren. In Toronto is er minder druk om te touren. Spelend in de stad kun je je brood verdienen. Het gaat meer om het cultiveren van de gemeenschap waarin je je bevindt."
Volgens Rosalyn is Toronto goed bezig met het cultiveren van de folk/roots-muziekscene in de stad. Ze zegt: “Kies elk folk- of rootsgenre dat je maar kunt bedenken en ik kan je minstens vijf verschillende bands noemen die in dat unieke genre in Toronto spelen. Toen ik hier voor het eerst kwam wonen, speelde ik veel van de oude Appalachian-dingen. Er was een gemeenschap van mensen uit Toronto toen ik in West Virginia was. Er moeten ongeveer 30 mensen zijn geweest die daar uit Toronto waren.
In de nabije toekomst heeft ze verschillende projecten op stapel staan. Rosalyn zegt: "Ik werk met een nieuwe Cajun-band genaamd Bon Fer. Dat komt maar op gang en dat is spannend. Ik ga naar Folk Alliance International en doe een showcase voor mijn soloproject. Oh mijn schat. komt weer bij elkaar. We gaan optreden op het Festival Du Voyageurs, eigenlijk het eerste festival waar we als band speelden. Ik kijk er echt naar uit om weer met die vrouwen te spelen. Ik treed veel op met de artiest Ken Whiteley. Hij is een Canadees folk-icoon en gewoon heel leuk om mee op te treden."
Als het gaat om Rosalyn die haar creatieve batterijen oplaadt, heeft ze verschillende manieren om dat te doen. Ze legt uit: "Soms gaat het naar beneden en zit je op een modderige, stoffige camping 17 uur lang ouderwetse deuntjes te spelen in West Virginia, soms gaat het naar Louisiana, een capuchon aantrekken, vodden dragen en kippen achtervolgen. Veel van mijn creatieve heroplading komt van reizen en van traditionele muziek. Ik merk dat ik het eens in de zes maanden moet doen, anders word ik leeggezogen van dat vuur in mijn buik.”
Opmerkingen
Gregg Brunskill, [email protected] op 02 februari 2018:
Rosalyn Jane
Ga zo door. Waarom hebben we geen kopieën van uw cd's?
Wiz
