De Mariachi-geest

Karl is een oude freelancer met een passie voor muziek, kunst en schrijven.

Rafael Reyes en Jorge Requena van The Mariachi Ghost

Ik belde Rafael Reyes en Jorge Requena van The Mariachi Ghost op om met hen over de band te praten. Ze vertellen me dat The Mariachi Ghost begon als een leuk project voor hen, maar dat het sindsdien iets groters en diepers is geworden. De band begon met het spelen op een open mic-avond in een bar en werd positief ontvangen. Daarna begon Jorge (een professionele filmmaker) te werken aan een show voor het Winnipeg Fringe Festival.

Jorge vervolgt: "Ik heb een echt theatrale show gemaakt en de respons was geweldig, dus we besloten dat dit de richting was die we met de band wilden inslaan. We begonnen te werken aan meer theatrale optredens waardoor onze danseres haar vaardigheden volledig kon gebruiken en beetje bij beetje voegden we de make-up en de mariachi-pakken toe.”

Veel van het materiaal van de band is afkomstig uit Mexicaanse folkloristische bronnen, maar ze proberen hun eigen unieke geluid toe te voegen door niet-traditionele instrumenten zoals Rhodos-toetsenborden en elektrische gitaren te gebruiken om de muziek nieuw leven in te blazen.

Emotionele trouw is het doel in de muziek van The Mariachi Ghost. Jorge merkt op: “Onze muziek vindt de balans tussen traditie en moderniteit. De twee dingen kunnen samen goed voelen, zelfs als het op papier niet logisch is. Het doel is om het emotioneel te laten werken.”

Hun danseres, Alexandra Garrido

Veel aspecten van de muziek van de band worden geaccentueerd door hun danseres, Alexandra Garrido, die hard heeft gewerkt om dans in de act op te nemen. Jorge zegt: “Alex belichaamt alle gevoelens in de muziek en de verhalen in de teksten. Ze is een hedendaagse danseres, maar ze is ook opgeleid in traditionele Mexicaanse dans. Dit zijn beide plekken waar ze een manier kan vinden om de gevoelens in de muziek te uiten. Ze gebruikt het hele podium en vangt het publiek op een manier die de muziek alleen niet kan.”

Rafael voegt toe: "Alex is er niet om puur esthetische redenen. We willen echt de boodschap overbrengen dat de dans er is voor de kunst zelf. Er zit betekenis en intentie achter het dansen. Alex besteedt behoorlijk wat tijd aan het ontwikkelen van haar persona op het podium.”

Onderzoek is belangrijk voor de band. Jorge legt uit: "Traditie heeft zijn eigen esthetiek, dus we moeten veel werk doen om die stijlen te leren en te begrijpen. Gabriel besteedt bijvoorbeeld veel tijd aan het luisteren naar veldopnames van oude groepen in Mexico en die geluiden proberen we te verwerken in onze muziek.”

Tegelijkertijd laat de band zich ook beïnvloeden door de ‘tradities’ van de progrock. Jorge wijst erop: "We proberen de grenzen van beide genres te verleggen om iets nieuws te creëren."

Van Spinditty

Rafael voegt toe: “Soms hebben we een idee waar we aan willen beginnen, maar we weten niet zeker hoe het zal werken. We gaan de kelder in en beginnen gewoon te jammen totdat alles op zijn plaats begint te vallen. Onze doelen zijn er, maar ze zijn niet erg precies."

Met 8 Leden Komen Uitdagingen

De grootte van de Mariachi Ghost zorgt voor een aantal unieke uitdagingen voor de band. Ze gedragen zich meer als een familie dan als een band in de ogen van Jorge. Hij zegt: "Schema's zullen ingewikkeld zijn, emoties zullen ingewikkeld zijn en uiteindelijk zul je elkaars tandwielen vermalen. We hebben geleerd hoe we met elkaar om moeten gaan, hoe we boos op elkaar kunnen zijn en er overheen kunnen komen.”

Een andere uitdaging voor de band is het feit dat ze alles alleen hebben moeten doen. Rafael merkt op: "We werken er hard aan om de zakelijke kant van de band te cultiveren. Sommigen van ons zorgen voor de boekingen, sommigen van ons zorgen voor merchandising en anderen zorgen voor de financiën. Er is niemand die dit voor ons doet, dus we hebben geleerd hoe we de band financieel draaiende kunnen houden.”

Aan de positieve kant voegt Rafael toe: "We hebben echt goede relaties met de industrie hier in Winnipeg en in heel Canada. Tot nu toe hebben we het geluk gehad dat het publiek heel open voor ons was!”

Mensen in de muziekindustrie begrepen aanvankelijk niet wat de band probeerde te doen. Jorge legt uit: "Ze zeiden: 'Toen je me vertelde dat je make-up wilde doen, vond ik dat zo stom en toen je de mariachi-pakken had, dacht ik dat je clowns waren, maar toen ik je hoorde spelen, was ik er volledig van overtuigd dat je show was het beste dat ik ooit heb gezien.” Het is een sprong in het diepe als mensen naar onze act komen kijken. Totdat je ons ziet en hoort, is het een beetje onbeschrijfelijk.”

Hij vervolgt: “We zijn heel lang heel mysterieus gebleven. We hebben niet echt veel interviews gedaan omdat we wilden dat de act iets was om te zien en te ervaren. In zekere zin blijven we nog steeds mysterieus.”

De toekomst voor de band

In de toekomst wil Jorge de band een aantal grote podia zien spelen. Hij zegt: "We weten dat we een enorme, geweldige, zelfs levensveranderende show kunnen samenstellen. We zouden graag een Europese tour doen, een Latijns-Amerikaanse tour en een Amerikaanse tour. Om deze dingen te doen, zal veel planning nodig zijn, dus we zijn nu strategisch."

Een van de minder tastbare doelen van de band wordt geschetst door Rafael die zegt: "We willen helpen die barrières van verschil te doorbreken die ten grondslag liggen aan de onenigheid in de wereld. Jorge en ik zijn opgegroeid met het luisteren naar bands als Pink Floyd, Black Sabbath en Greenday, net zoals kinderen in Noord-Amerika deden.'

Inspiratie komt uit vele bronnen voor de band. Jorge zegt: "Ik word geïnspireerd door nieuwe mensen te ontmoeten met al hun verschillende persoonlijkheden en emotionele samenstellingen. Er zijn ook veel dingen in het echte leven die surrealistisch, vreemd en mooi zijn. We willen die momenten in het echte leven vinden en delen met anderen.”

Rafael vult aan: “We inspireren elkaar en houden elkaar gemotiveerd. Ik word geïnspireerd door het feit dat ik hier vrij en zonder angst mijn ideeën kan uiten. Er zijn veel mensen in de wereld die niet in staat zijn om zonder angst te zeggen wat ze willen zeggen. Laten we zeggen dat ik veel geluk heb dat ik nog leef en muziek maak.”