The Cinderella Discography: Hair Metal Heroes

Ik ben een geobsedeerde hardrock/heavy metal fan en verzamelaar sinds het begin van de jaren 80. Als het een goede gitaarriff en houding heeft, doe ik mee.

"Ze zei schud me … ALLEN nacht!"

Assepoester was een van de meest succesvolle "hair metal" bands van de late jaren 80. Aanvankelijk afgewezen vanwege hun knappe uiterlijk, verdiende de in Philadelphia gevestigde band uiteindelijk respect voor hun hoge niveau van muzikaliteit, dat veel van hun haar-metal-tijdgenoten overtrof.

Assepoester verkocht tussen 1986 en 1991 zeven miljoen albums in de VS, scoorde een half dozijn top-40-singles (waaronder 'Shake Me', 'Nobody's Fool' en de tranentrekkende ballad 'Don't Know What You've Got (Till It's Gone)") en deelden concertpodia met toprockbands uit de jaren 80, zoals Bon Jovi, the Scorpions, Judas Priest en Poison. Het is meer dan 25 jaar geleden sinds hun laatste studioalbum, maar de muziek van Assepoester is tot op de dag van vandaag een bekende aanwezigheid op de retro-rockradio.

De beruchte "Pat's Chili Dogs" commercial (1983)

Hotdogs en een bescheiden begin

Voordat hij in 1983 Assepoester oprichtte, speelden Tom Keifer (gitaar/zang) en Eric Brittingham (bas) samen in een lokale metalact uit de regio Philly, genaamd Saints in Hell. Gitarist Jeff LaBar en drummer Fred Coury kwamen in beeld nadat Assepoester's originele gitarist en drummer vertrokken om de rivaliserende glammetal-act Britny Fox te vormen.

Zoals alle jonge bands, heeft Assepoester een paar zware jaren geworsteld om naam te maken (zoek op YouTube naar de vintage tv-commercial in Philly-gebied waarin de toen onbekende band de lof zingt van "Pat's Dogs", een lokale hotdog-tent! ). Uiteindelijk trokken ze de aandacht van lokale held Jon Bon Jovi, die de band verdedigde bij execs op zijn Mercury/Polygram-label en hen overtuigde om Assepoester te ondertekenen voor een deal. Dankzij de Bon Jovi-verbinding en de zware MTV-rotatie voor hun hoogglans muziekvideo's, was Assepoester al snel op weg naar multi-platina-status.

"Schud me"

"Nachtliedjes" (1986)

Ik probeerde de verleiding van Night Songs in 1986 te weerstaan. Ik was een luidruchtige en trotse zestienjarige metalhead die luisterde naar Metallica, Anthrax, Megadeth en alles wat thrashy en irritant was -- daarom was Assepoester het soort band Ik werd geacht om een hekel hebben aan . Ze vertegenwoordigden alles wat oncool was over hard rock! Ze kleedden zich grappig, hun grote nummer was een ballad, en het ergste van alles was dat ze maatjes waren met (huivering) Bon Jovi, die natuurlijk DE VIJAND was van alles wat met metal te maken had… maar verdorie, elke keer dat ik "Shake Me" hoorde, " Nobody's Fool' of 'Somebody Save Me', zouden ze dagenlang in mijn hoofd blijven hangen. Uiteindelijk stortte ik in en kocht een exemplaar van het album. De geloofwaardigheid van metal is verdoemd, een goed nummer is een goed nummer!!

Terugkijkend was Assepoester echt niets om over naar huis te schrijven op Night Songs - het album is vrij standaard vier-op-de-vloer Aerosmith/AC/DC-achtige boogierock, bekroond met enkele van de domste teksten ooit geschreven ("I need een schot van gas-o-leeeeeeeeeen … Ik ben hittin 'een zes-teeeeeeeeen! Ik git zo heet ah zie STEAM!"), maar zelfs de meest afgematte luisteraar moest toegeven, ze wisten hoe ze pakkende hooks moesten schrijven. Night Songs werd driemaal platina in de VS, dus ik was duidelijk niet de enige headbanger die voorbij de spandex en Aqua Net kon kijken.

"Zigeunerweg"

"Lange koude winter" (1988)

Voor hun tweede album wilde Assepoester hun geluid uitbreiden en bewijzen dat ze meer waren dan zomaar een pop-metalact. Long Cold Winter bracht meer klassieke rock en blues in de mix, waardoor een veel volwassener klinkend album ontstond dan het debuut. Van het een-tweetje van de opener "Bad Seamstress Blues/Fallin' Apart At the Seams" tot het aanstekelijke "Gypsy Road" en de enorme hitballad "Don't Know What You've Got (Till It's Gone)," Long Koude winter klinkt nog steeds geweldig vandaag. Bekijk Keifer die Janis Joplin channelt op het met whisky doordrenkte titelnummer !!

Ik heb verschillende grappige herinneringen aan dit album. Ik was een tiener zonder auto toen LCW in 1988 werd uitgebracht, dus ik moest enkele kilometers lopen naar de dichtstbijzijnde platenwinkel om een ​​exemplaar te kopen. Het was een bloedhete dag en ik herinner me dat ik naar huis sjokte met mijn prijs in de hand, probeerde niet flauw te vallen door een hitteberoerte, en dacht dat de band veel ballen had om een ​​album uit te brengen genaamd "Long Cold". Winter " in de zomer.

Ik heb Assepoester ook live mogen zien tijdens hun tour voor dit album, als openingsact voor heavy metal helden Judas Priest - wat een nogal vreemde combinatie was. Onnodig te zeggen dat het Judas Priest-publiek met leer en studs niets te maken wilde hebben met het glamoureuze kwartet en dat ze Assepoester behoorlijk genadeloos lastigvielen vanaf het moment dat ze het podium betreden. Het is hun verdienste dat ze ondanks het misbruik doorgingen en een geweldige set afleverden. Het album werd driemaal platina en vermeed met succes de gevreesde 'tweedejaars inzinking'.

"Bescherm mij"

" Heartbreak Station " (1990)

Assepoester's derde album is ook het meest besproken onder fans. Op Heartbreak Station lieten Keifer en zijn bedrijf bijna alle hardrock-attributen die tot dusver hun handelsmerk waren, vallen ten gunste van een geluid dat meer te danken had aan de Rolling Stones en Small Faces dan aan Aerosmith of AC/DC. Kortom, Assepoester werd een klassieke rockband die vastzat in het lichaam van een haarband.

Helaas, tegen de tijd dat Heartbreak Station werd uitgebracht, naderde de overvolle hair metal scene snel de kritische massa. Ondanks goede recensies en kwaliteitsbezuinigingen als de rockende single "Shelter Me" en het filmische powerballad-titelnummer, verkocht het album minder dan zijn twee multi-platina voorgangers, goed voor een omzet van ongeveer een miljoen. Drummer Fred Coury verliet de band aan het einde van de Heartbreak Station-tour, maar de problemen van Assepoester begonnen pas.

Toen dit album actueel was, schreef ik er een fanatieke fanboy-recensie van voor mijn universiteitskrant waarvan ik ineenkrimp als ik het vandaag lees. Ik sloot het artikel af door te zeggen, en ik citeer: "Met Heartbreak Station staat Assepoester klaar om een ​​heel nieuw decennium van op blues gebaseerde hardrock suprematie te beginnen, naast de Black Crowes. Stap nu in op de begane grond!" -- ja, die heb ik zeker genoemd, nietwaar? Ik wist toen nog niet dat een band genaamd Nirvana op het punt stond alles te veranderen.

"Slechte houding Shuffle"

"Nog steeds aan het klimmen" (1994)

De kansen waren vanaf het begin groot tegen het vierde en uiteindelijk laatste studioalbum van de band, het ironisch getitelde Still Climbing. Het schrijven en de productie van het album werden vertraagd door de dood van Tom Keifer's moeder, en de frontman onderging ook een operatie om hardnekkige stemproblemen te corrigeren, wat een lange herstelperiode vergde. Tegen de tijd dat Still Climbing uiteindelijk werd uitgebracht in 1994, waren er vier jaar verstreken sinds Assepoester's laatste album, wat een eeuwigheid is in de muziekbusiness, en het landschap was drastisch veranderd terwijl ze weg waren. Assepoester's dikharige, old-school bluesrock had onmogelijk meer uit de mode kunnen zijn tijdens de grunge-gekke, anti-imago-jaren negentig, daarom zonk Still Climbing-album als een rots, nauwelijks het onderste deel van de Billboard Top 200 krakend het verdween in de vergetelheid.

Van Spinditty

…wat jammer is, want Still Climbing is een groot schijf, een combinatie van de grit en attitude van Night Songs met de toegevoegde volwassenheid van Long Cold Winter en de wereldmoeheid van een band die jaren op de weg had doorgebracht. Het album staat vol met geweldige nummers als 'Talk Is Cheap', 'Still Climbing' en het oprechte 'Hard to Find the Words' (opgedragen aan Keifers moeder), maar helaas luisterde niemand. Door de kille ontvangst van platenkopers werd de band uit Mercury/Polygram geschrapt en ging Assepoester een aantal jaren op pauze.

De nasleep…

Assepoester dook in 1997 weer op om de release van het album Once Upon A… greatest hits te promoten. Dankzij een hernieuwde interesse in 'hair metal'-acts uit de jaren 80, kregen ze ook een nieuw platencontract bij het Portrait Records-label van producer John Kalodner. De artiestenstal van Portrait op dat moment omvatte ook een gereactiveerde Ratt en Great White, maar het label liet Assepoester vallen voordat er nieuw materiaal kon worden uitgebracht. Gedurende het begin van de jaren 2000 waren ze vaste gasten van zomerconcerttourpakketten met jaren 80-thema, waar ze samen met hardrock-tijdgenoten als Poison, Ratt, Quiet Riot en Firehouse optraden voordat ze weer in winterslaap gingen. Met Assepoester van de weg bracht Tom Keifer twee soloalbums uit, The Way Life Goes (2013) en Rise (2019).

Fans bleven hopen dat Assepoester zich nog een keer zou herenigen voor een nieuw album of een nieuwe tour, maar helaas betekent het plotselinge overlijden van gitarist Jeff LaBar in juli 2021 op 58-jarige leeftijd dat de klassieke line-up niet meer bestaat.

Assepoester's naam en back-catalogus is regelmatig aanwezig in de winkelschappen dankzij een groot aantal collecties van de grootste hits en live-schijven, dus het vinden van hun muziek zou een vrij gemakkelijke taak moeten zijn voor iedereen die herinneringen wil opdoen of ze wil ervaren voor de eerste keer. Goede jacht.

Opmerkingen

Keith Abt (auteur) uit The Garden State op 30 juli 2015:

Hi kethdredd - Assepoester's muziek houdt ook heel goed stand, al die jaren later, wat je niet kunt zeggen over dingen als Tigertailz!! Hahaha. Bedankt voor het langskomen.

kethdredd op 30 juli 2015:

Ik denk dat je de spijker op de kop slaat, Assepoester (en tal van andere bands, bijvoorbeeld Tanger) waren hardrockbands waar iemand een flinke dosis haarlak op aanbracht en opmaakte voor MTV. Assepoester (ondanks de foto's die anders laten zien) was nooit een hair metal band in mijn gedachten. Tigertailz waren haarmetaal. Assepoester is gewoon geweldige bluesy hardrock.

Keith Abt (auteur) uit The Garden State op 05 januari 2015:

Bedankt! Ik hoop dat je de band eens bekijkt en leuk vindt wat je hoort!

Tiago Damião van Torres Novas op 05 januari 2015:

Assepoester ziet er cool uit! Ik ben geboren in de jaren 90 dus ik ben meer voor de Alternative Rock of Hard Rock en metal. Maar Assepoester behoort tot de Grote Geschiedenis van de Rock! Zoals Doors, Rolling Stone, AC/DC en anderen.

Geweldige naaf. Gestemd :D

Carlo Giovannetti uit Puerto Rico op 04 januari 2015:

Ik hou van Assepoester. Ze zijn niet per se de "eerste" band waar ik naar toe ga als ik naar "hair metal" wil luisteren, maar ze staan ​​op mijn radar. Het is een leuke band en ik hou van veel van hun liedjes.

Keith Abt (auteur) uit The Garden State op 08 september 2014:

Cool, Bethperry, blij dat je genoten hebt. Mijn stem zou voor "Long Cold Winter" zijn, maar alle vier hun albums zijn het waard om te hebben.

Beth Perry uit Tennesee op 31 augustus 2014:

Geweldig artikel; Ik hou van Assepoester! Ik heb altijd het gevoel gehad dat ze werden afgesnauwd door een platenindustrie die meedeed aan de rapmuziek. Ik heb op Heartbreak Station gestemd, maar het was een moeilijke beslissing!

Gestemd en bedankt voor het plaatsen.

Keith Abt (auteur) uit The Garden State op 15 augustus 2014:

Hallo Kaili -- yep, het is lang geleden sinds hun hoogtijdagen … arrrgh, nu voel ik me ook oud :)

Kaili Bisson uit Canada op 14 augustus 2014:

Hey Freddy, heel erg bedankt voor de wandeling door het geheugen. Nachtliedjes, zeker. Gawd, ik heb net de wiskunde gedaan … 1986 … agh!

Keith Abt (auteur) uit The Garden State op 14 augustus 2014:

Graag gedaan, onvermoeibare reiziger!

Judy Specht uit Californië op 13 augustus 2014:

Interessant. Ik vind Assepoester leuk, ook al heb ik er net over gehoord. Ik zeg altijd dat ik de jaren 80 heb gemist, mijn man zat op school en ik kreeg baby's. Bedankt voor het onderwijs.

Keith Abt (auteur) uit The Garden State op 13 augustus 2014:

Hallo Heidi…yep, "Nobody's Fool" is een goede, goofy video 'n' all. Thanx voor het langskomen, fijn dat je genoten hebt!

Heidi Thorne uit Chicago Area op 13 augustus 2014:

Een van de toffe haarbanden! Het nummer dat in mijn hoofd blijft hangen is Nobody's Fool. De video ervoor is nogal maf met de klokhoeden die die meiden droegen. :) Bedankt voor de herinneringen!

Keith Abt (auteur) uit The Garden State op 12 augustus 2014:

Thanx G… Ik heb nog maar een paar nummers van Tom's solo album gehoord, maar het klinkt cool, ik hoop dat je zijn show te zien krijgt!!

Georgie Lowery uit Noord-Florida op 12 augustus 2014:

Ik hou nog steeds van Assepoester. Hun nummer Night Songs was een beetje mijn introductie tot doom-y, slow metal en ik was verslaafd.

Tom Keifer gaat in september in mijn stad spelen en ik wil heel graag gaan. :)

Zoals altijd, geweldige Hub. Zelfs na al die tijd hou ik nog steeds van de manier waarop je schrijft. :)