Nanci Griffith: The Folk-Country Queen (Albums)

Ik ben al meer dan negen jaar een online muziekschrijver. Ik schrijf graag over geweldige, vergeten albums.

1. De laatste van de ware gelovigen (Philo / 1986)

Dit is zonder twijfel mijn favoriete Nanci Griffith-album. Zoete, emotionele zang gecombineerd met akoestische instrumentatie in een mix die alleen maar als hemels kan worden omschreven. Dit is de stem van een engel gecombineerd met de muziek van de natuur. Folk, Americana, dang goede deuntjes… Noem het zoals je wilt: dit is prima spul! Je zult nooit meer hetzelfde naar een Woolworth's kijken. Natuurlijk, ik denk dat je echt niet meer naar een Woolworth's kunt kijken…

3. Once in a Very Blue Moon (Philo / 1984)

Tegen de tijd dat Nanci haar derde album uitbracht, begon ze de betovering van haar uitzonderlijke live-optredens in de opnamestudio echt onder de knie te krijgen, waardoor dit verreweg haar beste album was toen het werd uitgebracht. Zachte, aardse muziek - hoewel vaak vrolijk en vol springerig tempo - onderstreepte Nanci's voortreffelijk ingetogen stem, en maakte een heerlijke mix van toegankelijke, maar trouw aan zijn roots volksmuziek.

5. Een eerlijke zomeravond (MCA / 1988)

Nanci's eerste live-album bevatte live-versies van enkele van haar beste werken. Het stelde me voor aan mijn favoriet van haar liedjes, 'Love at the Five and Dime'. Ik ben er nog steeds niet uit of ik de originele studioversie of deze liveversie verkies. Over het algemeen geef ik de voorkeur aan studiotracks, tenzij ik naar een concert ga, maar zo nu en dan zal er een livenummer zijn dat het moment precies vastlegt, en dit is er zeker een van, net als het hele album.

7. De liefdevolle soort (Rounder / 2009)

Op dit album - haar 19e overall - keert Nanci volledig terug naar haar folkroots met een verzameling sociaal bewuste liedjes die het hart van Amerika raken. Nanci's stem is net zo mooi als altijd en het album is een van haar beste. Speciale gasten zoals Steve Earle, James Taylor en John Prine dragen alleen maar bij aan het genot van dit kostbare juweeltje. Met gemak het beste folkalbum van deze tijd, deze schittert echt!

9. Dichter in mijn raam (Philo / 1982)

Dit was het tweede album van Nanci Griffith en hoewel het werd overschaduwd door een aantal van haar meer verfijnde werk toen ik het voor het eerst hoorde, ben ik in de loop van de tijd de bijzondere schoonheid gaan waarderen. Nanci's songwriting was uitzonderlijk op deze plaat, waarbij ze op één na alle nummers componeerde. Het is het soort album waarbij je voelt dat de muzikant bij je is als je luistert. Het album heeft een toepasselijke titel, aangezien dit tekstueel een van Nanci's beste vroege inspanningen is.

Mijn persoonlijke reis met de muziek van Nanci Griffith

Ik werd me voor het eerst bewust van het immense talent van Nanci Griffith tijdens het kijken naar The Nashville Network met mijn moeder in het midden van de jaren tachtig, rond de tijd dat Nanci Lone Star State of Mind uitbracht. In die tijd had mijn moeder altijd de televisie op die zender totdat haar soapseries 's middags begonnen, nadat ze was overgestapt van de radio toen ze de zender ontdekte nadat we ons op de kabel hadden geabonneerd. In de zomer, of wanneer ik om wat voor reden dan ook niet naar school ging, keek of luisterde ik af en toe, hoewel ik steeds minder countrymuziek had geluisterd sinds ik jaren daarvoor naar de middelbare school ging.

In die tijd neigde mijn smaak meer naar classic rock, hardrock en heavy metal, maar terwijl ik in een platenwinkel werkte terwijl ik studeerde, sloeg ik ook nieuwe richtingen in en ontdekte ik tientallen artiesten terwijl ik iets vond om genieten in bijna elke muziekstijl. Nanci's muziek was een verademing en haar stem… nou, ik was er zeker van dat ze een engel moest zijn. Al snel kocht ik Lone Star State of Mind, maar ik realiseerde me niet dat dit slechts het topje van de spreekwoordelijke ijsberg was!

Ik werd gegrepen door de subtiele schoonheid van "From a Distance", geraakt door de oprechte emotie van "Trouble in the Fields" en opgewekt door de sprong van "Ford Econoline". Nanci was 11 voor 11, omdat elk nummer op de plaat een meesterwerk was. Haar stem transformeerde zelfs de meest alledaagse passage in een werk van schoonheid - niet dat er echt veel alledaagse momenten op het album waren. Het was het laatste nummer op de plaat, "There's a Light Beyond These Woods (Mary Margaret)", dat me een hint gaf van wat zou komen (of misschien moet ik zeggen, wat er in het verleden was gebeurd dat ik nog moest Ontdek).

Nadat ik Once in a Very Blue Moon had ingebroken, richtte ik mijn aandacht op Poet in My Window en ontdekte dat het ook een geweldige plaat was, hoewel niet zo magisch als de andere twee platen die ik nu goed kende. Ik bestelde speciaal Nanci's eerste album, waarop de originele versie van "There's a Light Beyond These Woods" stond die aan het einde van Lone Star State of Mind was verschenen, en ik gebruikte dat ook als albumtitel. Wetende dat dit Nanci's eerste album was en dat Poet in My Window haar tweede was, was ik voorbereid op een album dat niet helemaal op het niveau lag dat ik voelde dat haar latere releases bereikten, omdat het logisch zou zijn dat ze wat tijd nodig had om haar vak te perfectioneren.

Als je naar mijn tien favoriete Nanci Griffith-albums kijkt, zou je kunnen vermoeden dat ik, omdat dit album op de tiende plaats staat, gelijk had in mijn verwachtingen. Maar dat is niet helemaal waar. Ik plaatste het album als tiende omdat het het album is waar ik nooit genoegen mee kan nemen. Soms zette ik het ergens in de top drie; andere keren zou ik het niet eens in de top tien plaatsen.

Dit komt omdat hoewel ik denk dat sommige nummers tot Nanci's beste behoren - "Alabama Soft Spoken Blues", "Songs for Remembered Heroes" en "West Texas Sun", bijvoorbeeld, de productie van het album en de arrangementen van de nummers doen de liedjes geen recht. "There's a Light Beyond These Woods" is een uitstekend voorbeeld, waarbij de nieuwere versie dit prachtige nummer echt verbetert, terwijl de oudere versie een beetje plat valt. Het album kreeg nog volop draaibeurten, maar ik was veel enthousiaster toen Nanci's volgende album, Little Love Affairs, werd aangekondigd.

Little Love Affairs was weer een geweldige release met "Anyone Can Be Somebody's Fool", "Never Mind", "I Would Change My Life", "I Wish It Would Rain" en "Gulf Coast Highway" die allemaal opvielen, maar dit was weer een album zonder iets minder dan uitstekend inbegrepen. Ik overwoog het enige album te bestellen dat ik op dat moment miste, The Last of the True Believers, maar tegen de tijd dat ik begon te hongeren naar iets nieuws van Nanci, was ik me bewust van de aanstaande release van haar eerste live-album, One Fair Summer Avond . Toen het eind 1988 werd uitgebracht, koos ik ervoor om het op te pikken op iets dat wij oude mensen hadden in de dagen voor dvd: laserdisc. Nadat ik Nanci verschillende keren live op The Nashville Network had gezien, wist ik dat ik iets lekkers te wachten stond.

Opmerkingen

LT Wright uit Californië op 19 juli 2014:

Geweldige hub! Ik ben al een fan van haar muziek sinds ik een kind was en ik hou er nog steeds van.

Wesman Todd Shaw uit Kaufman, Texas op 17 november 2011:

Geweldige hub - maar ik wou dat er hier wat video's waren om mee te doen !! :-D

Lesley Daunt uit Covington, Georgia op 11 november 2011:

Ik vind het geweldig … ze is gewoon zo fenomenaal. als je de kans krijgt, moet je Annie Williams bekijken. ze zal je veel griffith herinneren…https://hubpages.com/entertainment/Annie-Williams-…

gewoon van 41042 op 26 januari 2011:

Kerel, wat is hier? Ik kan niet geloven dat er geen opmerkingen zijn over deze moordende hub. Ik hou van de titel van de hub, het is perfect en jouw passie voor haar klinkt net als de mijne. Dit is precies waarom ik echter nooit lijstjes over muziek kan maken. Ik vond Flyer ook erg leuk, daar ga ik. Nanci Griffith deed niets slechts en ik heb favorieten op verschillende momenten, maar ik hou echt van alles wat ze heeft gedaan. Goed gedaan op deze hub, je hebt me hier een schop onder de kont gegeven:-D Peace!! Tom