18 muzikanten die stierven op 28-jarige leeftijd

CJ Baker is een gepubliceerde schrijver die onlangs de podcast 'Ongoing History of Protest Music' begon.

Muzikanten die jong sterven

De levensstijl van een reizende muzikant draagt ​​niet altijd bij aan een lang leven. Er zijn rock-'n-roll-overlevenden die alle kansen hebben getrotseerd en tot een hoge leeftijd hebben geleefd, maar talloze anderen zijn bezweken aan het leven van een rockster en stierven veel te jong.

De bekendheid van muziekartiesten die op 27-jarige leeftijd stierven, leidde er bijvoorbeeld toe dat "The 27 Club" deel ging uitmaken van de rock-'n-roll-folklore. Natuurlijk is 27 niet de enige leeftijd waarop muzikanten overlijden. Hier zullen we een lijst bekijken van 18 die stierven op 28-jarige leeftijd.

4. Tim Buckley

(14 februari 1947 - 29 juni 1975)

Tijdens zijn leven zinspeelde Tim Buckley op commercieel succes, maar na zijn dood nam zijn profiel aanzienlijk toe. Zijn eclectische en vaak avant-garde benadering maakte hem moeilijk in een hokje te plaatsen, maar als singer-songwriter maakte het hem ook enorm invloedrijk. Het feit dat veel van de albums niet meer gedrukt waren en jarenlang moeilijk te vinden waren (veel van zijn albums zijn nu pas op grote schaal digitaal verkrijgbaar), breidde zijn cultstatus uit en zorgde ervoor dat veel van zijn opnamen gewild waren bij vinylverzamelaars.

Van Spinditty

Buckley stierf aan een overdosis heroïne. Zijn zoon Jeff, die toen 8 jaar oud was, ging uiteindelijk muziek maken. Het succes van Jeff bracht een nieuwe generatie fans ertoe de muziek van zijn vader te ontdekken. Tragisch genoeg stierf Jeff ook veel te jong op 30-jarige leeftijd door een zwemongeval.

5. Steve Gaines

(14 september 1949-20 oktober 1977)

Op 11 mei 1976 trad Gaines toe tot de reeds gevestigde zuidelijke rockband Lynyrd Skynyrd. De band was op zoek naar de vervanging van gitarist Ed King en Gaines-zus Cassie, een van de back-upzangers van de band die Steve aanraadde. Hij verscheen op het live-album One More From The Road uit 1976 en het studioalbum Street Survivors uit 1977. Hij verzorgde de leadzang op "Ain't No Good Life" (dat hij ook schreef) en co-lead vocals op "You Got That Right" (die hij samen met leadzanger Ronnie Van Zant schreef).

Gaines stierf drie dagen na de release van Street Survivor bij een vliegtuigongeluk. Het vliegtuig had geen brandstof meer en de doodsoorzaak werd geoordeeld als nalatigheid van de kant van de piloten. Bij de vliegtuigcrash kwamen ook Van Zant en zijn zus Cassie om het leven. Zowel Van Zant als Cassie waren slechts 29 jaar oud.

Bij de crash kwamen ook de piloot en copiloot en de assistent-wegbeheerder van de band om het leven. De rest van de passagiers in het vliegtuig overleefden, maar raakten zwaargewond. Dit zou de laatste keer zijn dat de band zou gaan vliegen op de 30-jarige Convair CV-240. De band was van plan om te upgraden door een Learjet aan te schaffen. Helaas zijn die plannen nooit van de grond gekomen.

De release van Street Survivors net voor de crash maakte het album griezelig profetisch. Op de originele albumhoes stonden de bandleden op de achtergrond van vlammen (die na de crash werd vervangen door een effen achtergrond).

Het album kenmerkte ook het nummer "That Smell". Het deuntje is geschreven als een waarschuwend verhaal over de gevaren van drugsgebruik, maar de verwijzing naar "de geur van de dood om je heen" krijgt een morbide weerklank gezien de vliegtuigcrash.

6. JP "The Big Bopper" Richardson

(24 oktober 1930-3 februari 1959)

Richardson nam voor het eerst de naam The Big Bopper aan als radio-dj. In mei 1957 vestigde hij een record voor het uitzenden van vijf dagen, twee uur en acht minuten, waarbij hij in totaal 1.821 platen speelde. Richardson gebruikte zijn echte naam en schreef #1 countryhits voor George Jones ("White Lightning") en Johnny Preston ("Running Bear"). Als soloartiest ging het van de grond toen hij de hit "Chantilly Lace" uit 1958 opnam als The Big Bopper. Hij volgde met de top 40 nieuwigheidshit "The Big Bopper's Wedding".

Zijn dood wordt in verband gebracht met een van de meest tragische momenten in de muziekgeschiedenis. Hij stierf bij een vliegtuigongeluk waarbij ook Buddy Holly en Richie Valens omkwamen. Holly was pas 22 en Valens was nog jonger met 17. Die crash werd geschreven als "The Day The Music Died" nadat Don McLean het evenement herdacht in zijn hit "American Pie" uit 1971.

Hoewel er enkele tegenstrijdige verhalen zijn over de gebeurtenissen die hebben geleid tot de crash, zou Richardson volgens meerdere bronnen niet in het gecharterde vliegtuig zitten. Hij leed aan de griep en wilde niet met de kapotte tourbus meerijden, dus wisselde hij van plek met countrymuzieklegende Waylon Jennings, die de bassist was van Buddy Holly's begeleidingsband.

De dag dat de muziek stierf: Buddy Holly, Ritchie Valens en The Big Bopper (video)

7. Jimmy "The Rev" Sullivan

(9 februari 1981 - 28 december 2009)

Sullivan begon als drummer van de ska-punk Suburban Legends. Hij speelde drums op hun debuut Origin Edition uit 1999. De DIY-cd is moeilijk te vinden en wordt beschouwd als een gewild verzamelobject voor fans van Suburban Legends en de Orange County Ska-scene. Kort daarna werd Sullivan een van de oprichters en drummer van de commercieel succesvolle heavy metal band Avenged Sevenfold, onder de naam The Rev.

Hij speelde ook een sleutelrol bij het schrijven van liedjes, waaronder het schrijven van lof voor "Afterlife", "Almost Easy" en "A Little Piece of Heaven" van hun titelloze album uit 2007. De band bracht hun debuutalbum uit in 2001 en bracht vier studioalbums uit terwijl The Rev nog leefde.

Hun album uit 2010, Nightmare, bevat ook bijdragen van The Rev, waaronder twee enige songwriting-credits. Een van die nummers, "Fiction", heette oorspronkelijk "Death" en volgens de band overhandigde hij hen het nummer drie dagen voor zijn dood. De band droeg het album op ter nagedachtenis aan hem.

De dood van Sullivan werd geregeerd als een accidentele overdosis pijnstillers en alcohol. Het lijkschouwerrapport merkte ook op dat Sullivan leed aan cardiomegalie, wat hoogstwaarschijnlijk ook een bijdragende factor was.

Afterlife door Avenged Sevenfold (video)

8. Kyle Pavone

(5 juni 1990 - 25 augustus 2018)

Pavone was co-lead zanger van metalcore band We Came As Romans. Pavone zorgde voor zuivere zang die in contrast stond met de onreine zang van David Stephens. Hij droeg ook keyboards en synthesizer bij aan het geluid van de band. Hij trad in 2008 toe tot de groep en stond op alle vijf hun studioalbums. De band speelde meerdere jaren van de Van Warped Tour en had een toegewijde fan. Doodsoorzaak is momenteel niet bekend.

10. Bix Beiderbecke

(10 maart 1903 - 6 augustus 1931)

Beiderbecke was een cornetist, pianist en componist die algemeen wordt beschouwd als een van de meest invloedrijke jazzmuzikanten van de jaren twintig. Hij begon met opnemen met The Wolverines en The Bucktown Five. Van daaruit had hij opmerkelijke stints met het Jean Goldkette Orchestra en met Paul Whiteman's Orchestra. Hij nam ook op met Hoagy Carmichael en droeg bij aan Carmichael's klassieker "Georgia On My Mind" uit 1930. Zijn zes composities omvatten de jazzstandards "Davenport Blues" en "In a Mist".

De officiële doodsoorzaak van Beiderbecke was lobaire longontsteking, maar er is discussie over de mate waarin alcoholisme bijdroeg aan zijn toestand. Een groot deel van Beiderbecke's nalatenschap werd opgericht na zijn dood. Hij werd geromantiseerd als een muzikale martelaar die zich tot alcohol wendde om het hoofd te bieden aan het gezwoeg van constant toeren en om het hoofd te bieden aan gezondheidsproblemen. Ook zijn overlijden op jonge leeftijd, samen met het feit dat er slechts een handvol opnames waren, droegen bij aan zijn legende.

11. Grote woordspeling

(10 november 1971 - 7 februari 2000)

Geboren als Christopher Lee Rios, Big Pun's debuutalbum uit 1998, Capital Punishment, is het eerste soloalbum van een Latino-rapper die platina is gecertificeerd in de VS (omzet van meer dan een miljoen). Zijn postume follow-up uit 2000, Y eeeah Baby, werd uiteindelijk ook platina.

Hij maakte ook deel uit van de Terror Squad, met onder meer Fat Joe, een goede vriend en mentor van Rios. Big Pun wordt algemeen beschouwd en scoort vaak goed in de beste lijsten aller tijden, waaronder in 2012 door The Source gerangschikt te worden als de # 19 beste tekstschrijver aller tijden. Zijn hit uit 1998 "Still Not a Player" stond op de 76e plaats op VH1's lijst van de 100 beste hiphopnummers aller tijden.

Big Pun werd als morbide obesitas beschouwd en stierf uiteindelijk aan een hartaanval.

Still Not a Player van Big Pun (met Joe) (video)

12. John Glascock

(2 mei 1951 - 17 november 1979)

Glascock begon als bassist van de ietwat obscure Britse rockband The Gods, die ook de toekomstige Rolling Stone Mick Taylor en toekomstige Emerson Lake en Palmer's Greg Lake had. Van daaruit sloot hij zich aan bij een aantal andere bands voordat hij de bassist en occasionele leadzanger werd van de invloedrijke progressieve rockband Carmen uit de jaren 70.

De band stond bekend om hun infusie van flamenco met rock. Hun debuutalbum uit 1973, Fandangos in Space, wordt algemeen beschouwd als een belangrijk album in de ontwikkeling van prog. De band ging in 1975 uit elkaar na drie studioalbums.

Na de breuk voegde Glascock zich bij de reeds gevestigde Jethro Tull. Carmen opende eerder meerdere keren voor Jethro Tull. Glascock was Tull's bassist voor de vier studio's en één live-album dat werd uitgebracht tussen 1976-1979.

Glascocks gezondheid begon in 1978 te verslechteren en hij moest een deel van de Amerikaanse tournee van de band missen. Hij leed aan een aangeboren hartklepafwijking die werd verergerd door een infectie veroorzaakt door een tandabces.

Zijn toestand werd verergerd door het feit dat hij de rock-'n-roll-levensstijl van zwaar drugs- en alcoholgebruik voortzette. Zijn laatste optreden met de band was op 1 mei 1979. Hij stierf zes maanden later als gevolg van een hartklepbeschadiging.

13. Jason Thirsk

(25 december 1967-29 juli 1996)

Thirsk was een van de oprichters en bassist van de punkband Pennywise. De band werd opgericht in 1988 en tijdens de tijd van Thirsk met de band namen ze twee EP's en drie volledige lengtes op. Pennywise werd beschouwd als een integraal onderdeel van de punkrevival van de jaren 90 in Californië.

In 1996 nam Thirsk een pauze van de band om te proberen van zijn alcoholverslaving af te komen. Hij was niet in staat zijn demonen te overwinnen en schoot zichzelf dood.

Na de dood van Thirsk droegen ze hun album Full Circle uit 1997 op ter nagedachtenis aan Thirsk. Veel van de nummers op het album bevatten sterke anti-zelfmoordboodschappen. Ze namen ook "Bro Hymn" opnieuw op als "Bro Hymn (Tribute)", dat oorspronkelijk op hun titelloze album uit 1991 verscheen.

Thirsk schreef de tekst ter nagedachtenis aan drie goede vrienden die stierven. De teksten werden herwerkt om de regel "Canton, Colvin, Nichols, this one's for you" te vervangen door "Jason Matthew Thirsk, this one's for you".

Bro Hymn van Pennywise (video)

16. Luigi Tenco

(21 maart 1938-27 januari 1967)

Tenco was een controversiële Italiaanse zanger wiens nalatenschap mede werd vastgesteld door de omstreden aard van zijn dood. Hij had meerdere nummers die werden verboden vanwege Tenco's politieke opvattingen, zoals het nummer "Cara Maestra" uit 1962 (Dear Teacher), dat kritiek had op de kerk. Hij stond ook bekend om zijn opnamen met de bekende Egyptisch-Italiaans-Franse zangeres Dalida, met wie hij ook een romantische relatie had.

Tenco zou zichzelf hebben doodgeschoten. In de afscheidsbrief werd over zijn motieven voor het beëindigen van zijn leven het volgende verklaard: 'Ik doe dit niet omdat ik het leven moe ben (integendeel) maar als protest tegen een publiek dat rozen naar de finale stuurt en een jury die selecteert' La Rivoluzione'". Het briefje refereerde aan het feit dat zijn lied "Ciao, Amore Ciao" werd geëlimineerd van het Festival di Sanremo, een prestigieuze Italiaanse liedwedstrijd die ook diende als een belangrijke voorloper van het Eurovisiesongfestival.

Zijn lichaam werd ontdekt door Dalida. Omdat er geen autopsie werd uitgevoerd en geen kalligrafische analyse van de afscheidsbrief, betwistten velen de doodsoorzaak en vermoedden ze vals spel. Het lichaam werd op 15 februari 2006 opgegraven en volgens deskundigen ondersteunde de nieuwe autopsie en ballistische analyse zelfmoord. Deze bevindingen werden nog steeds op grote schaal betwist.

17. Harry Womack

(25 juni 1945 - 9 maart 1974)

Womack maakte deel uit van het broederkwintet The Valentinos. De broers begonnen op te treden in de kerk van hun vader. De jonge broers, variërend van 7-13 jaar oud, brachten hun eerste single uit in 1954 "Buffalo Bill" onder de naam Curtis Womack and the Womack Brothers. Ze begonnen een gospel aanhang te vergaren toen ze de aandacht trokken van de legendarische soulzanger Sam Cooke. Uiteindelijk tekenden ze in 1960 bij Cooke's platenlabel SAR Records.

Ze namen een paar gospelsingles op als The Womack Brothers. Daarna veranderden ze hun naam in The Valentinos en begonnen ze seculiere muziek te spelen. Ze scoorden hun eerste R&B-hit in 1962 met "Lookin' for a Love". Ze volgden dat op met de kleine hit "It's All Over Now", geschreven door Harry's broer Bobby, uit 1964. In 1964 werd het ook de eerste Amerikaanse top 30-hit van The Rolling Stones toen ze het coverden.

Nadat hun mentor Sam Cooke in 1964 werd vermoord, worstelde de band om hun momentum terug te krijgen. Bobby zou uiteindelijk succes gaan boeken als songwriter en soloartiest en zou zijn broers gebruiken voor de achtergrondzang. Dit omvatte de broers zingen achtergrond op Bobby's bewerking van hun vorige hit "Lookin for a Love". De funky upgrade werd een top tien hit in 1974.

Harry werd doodgestoken door een jaloerse vriendin die kledingstukken van een andere vrouw ontdekte. Harry logeerde bij Bobby en de kleding was van een vriendin van Bobby.

Jessi Zazu is niet bang voor kanker

18. Jessi Zazu

(28 juli 1989 - 12 september 2017)

Zazu was de leadzanger van Die Darlins, een mix van alt-country en garagerock. De band bracht in 2009 hun titelloze debuut uit op hun eigen label Oh Wow Dang. De eerste single van het album "Red Light Love" kreeg enige aandacht toen het te zien was in een reclamespot van Kia Sorento. Ze volgden hun debuut op met nog twee kritisch goed ontvangen albums. De band kondigde hun pauze aan op 9 december 2015 en gaf hun laatste concert op 17 maart 2016.

Op 19 december 2016 plaatste Zazu een YouTube-video waarin ze aankondigde dat ze de diagnose baarmoederhalskanker had. In de video is te zien hoe ze haar hoofd scheert om zich voor te bereiden op de chemo. Terwijl ze haar hoofd kaal laat scheren, speelde op de achtergrond het deuntje van Die Darlins "Ain't Afraid" en ze droeg het shirt dat die verklaring aflegde.

Zazu schreef het deuntje dat op hun album Blur The Line uit 2013 verscheen voordat ze wist dat ze kanker had. Het bevatte de profetische tekst "Er groeit een tumor op mijn lichaam, ik weet niet wat me te wachten staat". Ondanks haar verzet verloor ze helaas de strijd.

Schroeven komen los door die Darlins

Opmerkingen

Dianna Mendez op 11 mei 2018:

Triest om te lezen over deze mensen die op jonge leeftijd zijn overleden. Ik herinner me dat ik hoorde over Keith Green; lijkt me dat het voorkomen had kunnen worden. God weet alleen wanneer onze tijd om is.

Kristen Howe uit Noordoost-Ohio op 28 april 2018:

Dit was een trieste lijst van degenen die te jong stierven in hun bloei. Van sommige heb ik gehoord, zoals met Avicii, en van andere heb ik het tegen het einde niet meer. Bedankt voor het delen.