Inhoudsopgave:
Karl is een oude freelancer met een passie voor muziek, kunst en schrijven.
Jory Nash groeide op met zijn muziekminnende ouders die altijd platen draaiden in huis. Hij zegt: “Geen van mijn ouders speelde instrumenten, maar ze luisterden graag naar muziek. Ze waren grote fans van Pete Seeger en Gordon Lightfoot. Dat waren de eerste twee concerten die ik zag toen ik een kind was. Het ging gewoon vanaf daar. Ik speelde piano, ik speelde gitaar. Ik ging naar een kinderkamp waar veel counselors waren die gitaar speelden, wat een grote invloed had.”
Gordon Lightfoot is een krachtige invloed op zijn muziek en songwriting gebleven. Jory legt uit: “Het geluid van zijn platen zoals ik ze in mijn hoofd hoor, vooral zijn vroege opnames van 1970 tot 1976, is het geluid dat ik ook in mijn platen wil hebben. Hij was een zeer gedisciplineerde schrijver, maar hij verkende ook veel verschillende stijlen. Mensen zeggen dat hij gewoon een folksinger/songwriter was, maar zijn muziek bevat veel elementen van jazz, blues en pop.”
Jory en zijn vriend Aengus Finnan organiseerden in 2002 voor het eerst een eerbetoonconcert aan de muziek van Gordon Lightfoot, genaamd The Way We Feel. De concerten gaan nog steeds op jaarbasis door. Hij zegt: "Gord brengt geen platen meer uit, dus ik voeg geen nieuwe muziek toe, maar er is een breed scala aan schrijven dat we elk jaar kunnen ontdekken."
Sommige songwriters beginnen eerst met teksten en anderen met muziek. Jory valt in het laatste kamp. Hij wijst erop: "Ik las een interview met Paul Simon waarin hij uitlegt dat hij gewoon op een instrument speelt, meestal de gitaar, waarbij hij akkoordenschema's vindt die hem aanspreken en een soort scat-zangelementen er bovenop. In dat proces vormen zich vaak woorden, vergelijkbaar met hoe baby's leren praten. Zodra de ideeën en de woorden die bij de melodieën passen duidelijk worden, krijgt het lied vorm. Ik werk op een vergelijkbare manier.”
Hoewel Jory's kijk op de muziekbusiness tijdens zijn carrière geelzuchtiger is geworden, houdt hij nog steeds van de muziek zelf. Hij legt uit: "Als je de muziek uit de muziekbusiness plaagt, is het nog steeds net zo interessant voor mij. Ik luister graag naar songwriters en de nummers en albums die ze maken. Ik luister graag naar hoe platen worden gemaakt, hoe ze klinken en hoe ze zijn geformatteerd. Ik hou nog steeds van dat alles. Als ik schrijf, denk ik vaak na over hoe ik het nummer in de context van een plaat kan plaatsen.”
Wat betreft de zakelijke kant van de industrie? Jory antwoordt: “Het is in de loop der jaren slechter geworden. We verkopen gewoon geen cd's zoals vroeger en voor een onafhankelijke artiest zoals ik is dat al lang de op één na grootste inkomstenstroom na het spelen van liveconcerten. Nu twijfel ik vaak aan de economie van het maken van platen.”
Van Spinditty
Hij voegt eraan toe: "Ik zal nog steeds platen maken zolang ik een soort van financiële hulp kan krijgen in de vorm van een subsidie of een crowdfundingcampagne, maar als het aan een onafhankelijke artiest is om zijn eigen platen volledig te financieren, maakt het niet uit logisch omdat ze gewoon niet genoeg verkopen om de hoge overheadkosten te rechtvaardigen.”
Een andere uitdaging die Jory identificeert, is het omgaan met afwijzing. Hij zegt: "Je moet voorbereid zijn op veel onbeantwoorde e-mails, veel mensen die ervoor kiezen je niet in te huren voor een concert of denken dat ze je muziek begrijpen en je niet toestaan te veranderen omdat je in een hokje wordt geplaatst. Dat vind ik frustrerend. Toen ik jonger was, zag ik het als een uitdaging. Naarmate ik ouder word, wordt het wat moeilijker. Er zijn dagen dat ik afwijzing kan accepteren en er geweldige kunst van kan maken. Soms draait het allemaal om je houding!”
In plaats van één samenhangende folk/roots-muziekscène te hebben, wijst Jory erop dat Canada veel kleinere lokale muziekscènes heeft. Hij legt uit: “De lokale omgeving is waar dingen gebeuren, dus je concentreert je op bepaalde gebieden, vooral je eigen stad. Daarna zou je op andere gebieden kunnen resoneren, zodat je van daaruit verder kunt bouwen. Ik zit al meer dan 20 jaar in het vak en er zijn nog steeds markten in Canada waar ik nooit heb kunnen doorbreken.”
De behoefte om te schrijven is iets visceraal voor Jory. Hij zegt: "Ik zal altijd in een of andere vorm schrijven omdat het een manier is om eruit te komen wat je van binnen voelt. Ik schrijf om mezelf uit te drukken en ik zal blijven schrijven.”
Hij voegt eraan toe: "Ik word voortdurend geïnspireerd door naar andere schrijvers te luisteren en andere mensen te zien spelen. Ik hou van optreden. Als je op het podium staat en mensen luisteren en contact maken met wat je doet, gaat er niets boven. Dat zijn de dingen die me blijven drijven."
Bezoek hem hier voor meer informatie over Jory en zijn muziek.
Dit profiel is gebaseerd op een telefonisch interview met Jory Nash, uitgevoerd en opgenomen op 29 juni 2017.
