Inhoudsopgave:
Karl is een oude freelancer met een passie voor muziek, kunst en schrijven.
Bluesmuziek heeft altijd in Mike Elliott gewoond. Hij speelde 13 jaar met een band genaamd Daddy Long Legs voordat hij met pensioen ging. Hij wilde een nieuwe band lanceren die zich meer richtte op "blues swagger" dan op het rockgeoriënteerde geluid van Daddy Long Legs.
"Voor de Audio Kings wilde ik dat het geluid van de stand-up bas het algehele geluid zou beïnvloeden", zegt hij. "Na een korte zoektocht vond ik Scott Fitzpatrick om die bastaken te vervullen en Fitzpatrick leidde me naar onze drummer Jonny Sauder .”
Hij vervolgt: "We zijn van start gegaan met een nieuwe batch originele deuntjes die ik had geschreven met een paar covers naar keuze om de set te egaliseren. Nu bestaat onze show uitsluitend uit originele deuntjes. Wat mij betreft spelen we de blues, maar veel mensen vertellen me dat ze elementen van roots en vroege rock 'n roll horen. Zolang ze het maar graven, maakt het me niet uit hoe ze het noemen."
Passie, toon en authenticiteit zijn volgens Mike allemaal kenmerken van de blues. Hij legt uit: "Blues gaat voor mij net zo goed over een houding en een benadering als over akkoordenschema's of onderwerp. Ik ben nog steeds erg kieskeurig over hoe een shuffle, in al zijn varianten, zou moeten klinken. Mijn benadering van de blues omvat al mijn muzikale en mentale problemen. Ik denk graag dat ik gebruik maak van alle muziek die ik door de jaren heen heb geconsumeerd en probeer het in het bluesformaat te proppen.”
In termen van zijn invloeden haalt hij blues, rootsmuziek en rock n'roll aan, evenals vroege Motown- en Stax Records-muziek. Mike voegt toe: "Ik vind voortdurend nieuwe muzikale wegen om te verkennen. Een zinswending of een bepaalde groove of akkoordprogressie kan me inspireren om nieuwe richtingen in te slaan.”
Fasewisselingen, grooves en akkoordenschema's vormen de basis waarop Mike zijn nummers bouwt. Hij wijst erop: "Het grootste deel van mijn songwriting gebeurt wanneer ik niet eens een gitaar in mijn handen heb. Het gebeurt meestal wanneer mijn geest vrij is om af te dwalen en er een idee voor een nummer in me opkomt. Ik neem het op mijn telefoon op en werk het later op de gitaar uit. Ik kan meestal alle delen horen.”
Hij vervolgt: “Nadat ik het skelet van het nummer klaar heb, breng ik het naar de band om te zien of het het waard is. Sommige nummers sterven op de vloer van de oefenruimte. Als ze potentieel laten zien, herwerken we ze totdat we voelen dat ze klaar zijn om in een show op te nemen. In alle gevallen proberen we ons bewust te zijn van hoe het nummer de luisteraar zal aanspreken. Elk nummer moet zijn eigen iets hebben om het uniek of onderscheidend te maken."
Het hebben van een succesvolle relatie met een band is als een huwelijk in de ogen van Mike. Hij zegt: “De beste bands werken als je niet alleen goed samen kunt spelen, maar ook naast de muziektent met elkaar kunt opschieten. Hoe langer jullie samen zijn, hoe meer die relatie evolueert en ingewikkelder wordt. We moeten allemaal aandacht besteden aan hoe elk van onze bijdragen de anderen beïnvloedt en hoe we ons als band presenteren."
Van Spinditty
Hij voegt eraan toe: “Samen muziek maken is ook heel persoonlijk. Je deelt je muziek met anderen, in de band en het publiek, en stelt jezelf open voor kritische evaluatie. Daar moet je voor open staan en dat is soms best lastig.”
De blues is wat Mike betreft springlevend in Zuid-Ontario. Hij zegt: "Er zijn veel echt goede nieuwe spelers en binnenkort zal er een wisseling van de wacht zijn. Het zal interessant zijn om te zien hoe de nieuwe 'oude garde' zich aanpast om een nieuwe generatie jongere spelers te koesteren en hoe die nieuwe spelers de blues zullen interpreteren. Waar gaat het in de toekomst naartoe? Wie weet."
Hij voegt eraan toe: "Er zijn verschillende meningen over hoe goed het doet en of de blues in leven wordt gehouden, of het zich ontwikkelt als een kunstvorm of dat het te veel verwaterd wordt van zijn ware vorm. Blues zal altijd een identiteitscrisis hebben, omdat het ernaar streeft vooruit te komen terwijl het stevig geworteld blijft in de traditie, maar het kan worden gedaan. Bij elke nieuwe generatie spelers zien we dat gebeuren."
Uiteindelijk is dit een proces dat zich steeds herhaalt. Mike zegt: "Zelfs spelers als Muddy Waters werden als controversieel gezien omdat ze de Mississippi-blues opzwepen en de vader werden van Chicago-blues met nummers die de industriële geluiden van de grote stad weerspiegelden."
In de toekomst wil hij gewoon muziek blijven maken en cd's uitbrengen, zodat het publiek van de Audio King kan groeien. Mike legt uit: "Terwijl ons publiek groeit, zullen er nieuwe festivals, locaties en kansen voor ons beschikbaar komen en kunnen we daarop voortbouwen. Ik denk dat ik gewoon mensen nodig heb om de band te zien spelen of onze muziek te horen. Ik weet dat ze het leuk zullen vinden. Het is goede muziek met een aantal subtiele en een aantal niet-zo-subtiele berichten. ”
Hij concludeert: "Niet al te veel mensen noemen dit, maar ik wil plezier hebben bij het spelen van mijn blues voor mensen en ze het laten graven."
Inspiratie vinden is geen strijd voor Mike. Hij zegt: “Ik voel me gedwongen om muziek te maken. Mijn geest is gevuld met bluesmuziek, ratelend, wachtend om eruit te komen. Ik leef mijn leven naar een blues soundtrack die constant in mijn hoofd speelt. Ik moet het eruit zien te krijgen. Ik moet het spelen. Ik verklap hier misschien het geheim van een muzikant, maar muziek maken is een beetje een verslaving.”
Uiteindelijk zegt hij: "Er zijn vluchtige momenten waarop ik speel waar alles klinkt zoals ik denk dat het moet klinken, ik voel dat ik op mijn best speel en ik ben synchroon met mijn bandleden en het publiek. Op dat moment is mijn geest tot rust, vrij van het wereldse lawaai van het dagelijks leven. Ik voel me het meest mijn ware zelf en het meest tevreden. Als je dat gevoel eenmaal hebt, speel je een miljoen optredens om het terug te krijgen en af en toe doe ik dat ook."
Dit profiel van Mike Elliott is gebaseerd op een e-mailinterview.
