Inhoudsopgave:
Karl is een oude freelancer met een passie voor muziek, kunst en schrijven.
In een telefoongesprek sprak ik met Dylan Menzie over zijn frisse benadering van songwriting, uniek stembereik en behendige gitaarspelvaardigheden.
Een vroege invloed op Dylans keuze om het muzikale pad te bewandelen was het Roald Dahl-verhaal James and the Giant Peach. Hij zegt: "De sprinkhaan in dat verhaal speelde viool, wat me inspireerde om op jonge leeftijd als eerste viool op te pakken. Ik heb dat een paar jaar gedaan en naarmate ik ouder werd, ging ik meer drummen.
"Bij mij thuis", vervolgt hij, "waren er overal instrumenten, dus je kon alles proberen wat je maar wilde oppikken. Daarna begon ik trompet en piano te spelen. Ik dacht op een dag bij mezelf dat ik Ik wil houden van wat ik doe met mijn leven, dus besloot ik dat muziek was wat ik wilde doen."
Veel van zijn materiaal put hij uit directe persoonlijke ervaring. Dat zorgt volgens hem voor een rijker verhaal in zijn liedjes. Dylan schrijft over alles, van sociale veranderingen die hij waarneemt tot een feest dat hij mogelijk heeft bijgewoond. Hij zegt ook: "Ik begin over meer esoterische onderwerpen te schrijven en praat over collectieve ervaringen in plaats van alleen mijn persoonlijke ervaringen."
Dylans songwritingproces begint met ideeën die in zijn hoofd opborrelen. Hij zegt: "Ik zal zoveel mogelijk songteksten produceren terwijl die inspiratie er is en er later op terugkomen. Ik hoor vaak de volledige productie in mijn hoofd terwijl ik het nummer schrijf. Ik probeer te horen wat de hele productie zal klinken als nadat het klaar is."
Hij heeft een unieke manier ontwikkeld om aan zijn liedjes te werken. Dylan legt uit: "Allereerst schrijf ik de teksten. Daarna neem ik alles wat ik heb geschreven naar de piano en verlaag ik het tempo helemaal. Ik zing het zo langzaam als het tempo kan gaan en kijk of de songteksten houden in die staat stand. Er is eigenlijk geen instrumentatie, het is alleen de melodie en de tekst. Als het nummer op dat moment standhoudt, zal ik het naar de band brengen en kijken of we het vanaf daar verder kunnen brengen. Het kan blijf ook als een ballad als het zo uitpakt."
Van Spinditty
Hij voegt eraan toe: "We bouwen het nummer stuk voor stuk op. We doen drums en de bas en dan een melodie. Ik haal de gitaar of de piano eruit en kijk of het standhoudt als een vocale melodie met slechts de drums en de bas. Als het werkt, kunnen we daar alle texturen en synth-partijen aan toevoegen."
De belangrijkste uitdaging waarmee Dylan in zijn carrière is geconfronteerd, is het overwinnen van zijn eigen introspectieve aard. Hij zegt. "Net als bij elk ander bedrijf draait het allemaal om connecties. In het begin was het een ontmoedigende taak om naar mensen uit de industrie te gaan en met ze te praten. Ik kreeg het gevoel dat ze niet wilden praten met een 18-jarige die net begon. Het is nog steeds een uitdaging omdat ik een soort van gesloten persoon ben als ik buiten het podium ben. Ik ben niet het sociale type, dus het is zeker een uitdaging voor mij om te vertakken en open te zijn. "
De onafhankelijke muziekscene is iets waarvoor hij veel lof heeft. Dylan zegt: "Iedereen is zo ondersteunend. Het is een gezonde gemeenschap en mensen helpen elkaar graag en nemen deel aan evenementen en shows. Er zijn niet veel mensen die ik onderweg of op conferenties heb ontmoet die ik niet ken Het was erg leuk om al deze verschillende mensen te leren kennen."
Het thema van Dylans tweede album Adolescent Nature ontstond nadat hij de nummers had geschreven en mee de studio in had genomen. Hij wijst erop: "Aan het einde van het opnameproces bekeek ik de nummers en dacht ik na over wat ze allemaal met elkaar verbond. Alle nummers waren geworteld in het leven van de adolescent. Ze gaan over proberen erachter te komen wie je bent , waar je naartoe wilt en de verandering in de houding van de samenleving over dat proces."
Hij vervolgt: "Veel mensen wachten nu tot ze halverwege de dertig zijn om kinderen te krijgen, terwijl ze veertig jaar geleden kinderen zouden krijgen als ze begin twintig waren. Het lied Kenya gaat bijvoorbeeld over jezelf vinden voordat je begint met rustig aan."
Zijn toekomstige carrièrepad is iets waar Dylan heel open voor staat. Hij zegt: "Ik sta er vrij open voor waar mijn carrière naartoe gaat. Idealiter zou ik graag op grote festivals over de hele wereld spelen. Het is zo leuk om de wereld rond te kunnen reizen en te doen waar ik van hou. Ik wil doen meer van dat."
Inspiratie vinden is niet iets waar hij voor moet strijden. Dylan zegt: "Ik speelde bijvoorbeeld met het idee dat objecten een ziel hebben en ik luisterde toevallig naar een podcast over de Shinto-religie en het concept van animisme daarin. Ik denk dat mijn volgende album het feit zal onderzoeken dat we weten dat deze dingen geen ziel hebben, maar het voelt alsof ze dat wel hebben."
Uiteindelijk zegt hij: "Het is moeilijk om een directe inspiratie of een directe invloed vast te stellen, omdat het ergens vandaan komt of wat dan ook. Je weet nooit echt wanneer de inspiratie zal komen, het komt gewoon!"
