Een interview met muziekproducent Rayan Bailouni

Karl is een oude freelancer met een passie voor muziek, kunst en schrijven.

Rayan Bailouni is een muziekproducent, geluidstechnicus en songwriter uit Dubai. Als het op productie aankomt, zegt hij: "Mensen vergeten gemakkelijk dat muziek geen perfecte wetenschap is. Liedjes worden ontcijferd door hun vermogen om ons bepaalde emoties te laten 'voelen', terwijl genres verschillende stemmingen vertegenwoordigen. Als muziek schilderen is, productie levert het canvas.”

In een telefonisch interview sprak ik met hem over hoe hij muziekproducent werd, hoe hij muziekproductie benadert, zijn kijk op het werken met artiesten en hoe hij zijn creatieve batterij weer oplaadt.

Vroege leven en carrière

Rayan Bailouni: Mijn vader komt uit Syrië en mijn moeder komt uit Newcastle in het VK. Ik ben geboren in Newcastle, in South Shields, en het is de plaats waar mijn ouders destijds studeerden. Drie maanden na mijn geboorte kreeg mijn vader een baan aangeboden in de VAE en in de jaren '90 bracht ik achttien jaar achter elkaar door in Abu Dhabi. Ik was altijd al bezig met muziek. In die tijd was het de MTV-boom, dus er was toen een visuele kracht in de muziek en het was behoorlijk wereldwijd. Ik pakte de gitaar en zat in verschillende indierock- en metalbands.

Destijds was er eigenlijk maar één studio in de VAE en ze deden voornamelijk Arabische muziek, er was toen niet veel muziek in het Engels. Ik vertelde mijn vader dat ik stage wilde lopen in de studio of in de audio wilde werken. Mijn vader vond dat niet het beste idee, want in de Golfregio is dit niet het meest aanbevolen carrièrepad. In de jaren '90, in de VAE, was er niet echt een voorzienbaar pad om geld te verdienen met muziek.

Mijn vader stelde voor dat ik iets zou studeren waar ik het op school goed in had gedaan. Het was toevallig biologie en scheikunde, dus besloot ik biotechnologie en stamcelonderzoek te gaan studeren. Ik ben uiteindelijk teruggereisd naar Newcastle en heb daar vijf jaar gestudeerd en ik heb mijn BSc en mijn twee MSc-diploma's behaald. Op dat moment was mijn vader naar Qatar verhuisd, dus ik verhuisde daarheen om bij het gezin te zijn. Ik werkte daar voor een farmaceutisch bedrijf. Drie of vier jaar nadat ik die baan had, wist ik niet echt waarom ik wakker werd en naar mijn werk ging. Het loon en de voordelen waren geweldig, maar het was super demotiverend. In mijn achterhoofd zat ik nog in een band en was ik nog steeds muziek aan het schrijven. Ik wist niet eens dat ik het ging doen, maar op een ochtend merkte ik al heel snel dat ik mijn baan opzegde. Ik kwam thuis en vertelde mijn vader dat ik gewoon mijn baan op zou zeggen. Mijn vader is een zeer pragmatisch en evenwichtig persoon, dus hij vroeg me gewoon wat ik in plaats daarvan ging doen. Ik zei: "Ik weet het niet. Ik weet gewoon dat ik dat niet wil doen!”

Een van mijn beste vrienden in de band waar ik in zat, vertelde me dat hij dacht dat ik behoorlijk goed begon te worden in produceren en dat hij vond dat ik de albums van de band moest produceren. Voor het album daarvoor werkten we samen met een producer die sindsdien een paar Latin Grammy-awards heeft gewonnen, maar hij was toen nog niet echt opgekomen. Ik wist niet hoe ik zijn werk moest volgen! Het leidde ertoe dat ik vanuit Abu Dhabi terugkwam naar Dubai. Ik besloot dat ik mijn eigen bedrijf ging openen. Ik had veel vrienden die er nog waren en dus besloot ik te proberen een muziekproducent te worden.

Het was nogal een late leeftijd om een ​​nieuwe carrière te beginnen en het was een moeilijke weg om mee te beginnen omdat er geen goed ontwikkelde scene was. Twee jaar later hebben we een bloeiende scene die in opkomst is en ik werk met meer dan 30 artiesten. Ik heb gewerkt met winnaars van de X-Factor in Arabië en finalisten uit Duitsland en Australië. Het was een geweldige reis die voortkwam uit passie, doorzettingsvermogen en weten wat mijn doel was.

invloeden

RB: Er zijn drie producers die mij het meest hebben beïnvloed. De eerste is Rick Rubin vanwege zijn vermogen om, van project tot project, met elk genre mee te gaan. Mensen noemen hem een ​​multi-genre producer, maar ik denk eigenlijk dat het andersom is. Uiteindelijk is muziek muziek en draait het allemaal om emoties. Als je de juiste emoties in de muziek vindt, zul je geweldig werk leveren. Voor mij nam het de nadruk weg van me zorgen te maken over de technische dingen en deed het me meer nadenken over het vastleggen van menselijke emoties.

De tweede producer zou Noah "40" Shebib zijn. Hij creëerde geluiden uit technologie, in tegenstelling tot Rick Rubin. Hij creëerde dat lo-fi, onderwater, zeer chille hiphopgeluid dat nu verankerd is in de popcultuur. Ik heb echt respect voor hoe hij de norm brak van wat mensen aan het doen waren en het sonische landschap in de popcultuur veranderde.

De derde zou Diego Farias (Yaygo) zijn die een van de albums van mijn band produceerde, mixte en masterde voordat ik fulltime in productie ging. We hadden uren en uren discussie aan de telefoon waarbij hij zijn kennis aan mij doorgaf, ook al is hij veel jonger dan ik, ik kijk tegen hem op. Nu ben ik supertrots dat ik iemand ken die zo nederig is als hij, en zie hoe hij werkt aan mensen als Lil Yachty en Latin Grammy-awards wint.

Van Spinditty

Nadering

RB: De manier waarop ik me op elk project voorbereid, is door mijn emoties te resetten en mijn emotionele intelligentie of mijn intuïtie te gebruiken over wie de persoon is. Ik merk dat als twee mensen een nummer willen maken en het gaat over iets generieks, je het vaak in twintig minuten kunt verzinnen, maar het zal geen gedrag uitlokken. Normaal gesproken, als ik met een artiest ga zitten voordat ik iets begin, vraag ik me af waarom ik dit doe en waar is het voor? Emotioneel begrijp ik het als ze bijvoorbeeld zeggen dat ze verdrietig zijn omdat hun wereld instort. Sommige woorden hebben connotaties, texturen en geluiden. Ik probeer geen geluiden of ideeën aan iemand anders te dicteren, ik probeer meer als een medium tussen hen en het geluid te zijn. Ik probeer de rol van filmregisseur op me te nemen. Ik vertel acteurs niet hoe ze moeten acteren, maar ik vertel ze wat het verhaal is en waar het naartoe gaat. Ik probeer echt op één lijn te komen met wie ze zijn.

Werken aan X-Factor

RB: Dat was een mooie verrassing voor mij, want toen ik voor het eerst naar Dubai kwam, was het heel moeilijk om mensen voor me te krijgen omdat ik geen portfolio had. Ik kwam er al snel achter dat mensen niet met me zouden samenwerken als ze niet zagen dat ik eerder iets had geproduceerd. In plaats van naar kunstenaars te gaan en ze te laten zien wat ik had, besloot ik volledig onontwikkelde kunstenaars te nemen en hen te helpen dingen te doen waarvan ze nooit dachten dat ze het zouden kunnen. Toen dat gebeurde, werden veel van die artiesten bekender en werden andere artiesten fans van die artiesten die eraan kwamen. Ik ging naar open mics en die artiesten of hun managers kwamen naar me toe en vroegen me om met hen samen te werken omdat ze het geluid leuk vonden dat ik had gemaakt.

De eerste X Factor-winnaar waarmee ik werkte, was Hamza Hawsawi die X Factor Arabia won. Hij was de eerste die met me ging zitten en zei: "Ik heb gezien wat je de afgelopen 12 maanden hebt gedaan en ik kan zien waar je naartoe gaat. Daar wil ik graag deel van uitmaken!”

Huidige projecten

RB: Op dit moment zou je kunnen zeggen dat het net Marvel-films zijn waar ze een fase één hadden en vervolgens naar een fase twee gingen. De stad ervaart dat nu, waar veel van de artiesten bekende namen worden. Die bekende namen hebben een nieuwe generatie kunstenaars geïnspireerd die begint te verschijnen. Het wordt een evenwichtsoefening tussen ontwikkelde artiesten en beginnende artiesten. Van de ongeveer 30 artiesten hebben bijna 14 van die artiesten maar één nummer op hun naam of ze hebben nog nooit muziek uitgebracht, dus het is een buitengewoon opwindende tijd omdat die nieuwe artiesten opkomen en fusies creëren van het werk dat ik' eerder heb gedaan. Het is echt cool!

Er is ook een aantal artiesten waarmee ik nu werk, die deelnemers waren aan X-Factor Australia en die ongelooflijke muziek produceren. Ik ben ook enthousiast over de eclectische geluiden die komen uit een stad (Dubai) die cultureel en etnisch extreem eclectisch is. Ik heb echt het gevoel dat we een punt beginnen te bereiken in artistieke expressie waar het geluid van de stad nauwkeuriger wordt weergegeven.

De toekomst

RB: Ik heb altijd het gevoel gehad dat er in de regio een stigma rust op mensen die muziek maken, omdat mensen hier denken dat het gewoon een hobby of een tijdverdrijf is. Ze denken niet dat het een carrière kan zijn. Als je waar ook ter wereld gaat, elke grote stad heeft een geluid en ze hebben artiesten die een groot deel uitmaken van het definiëren van het geluid van die stad. Dat is iets wat ik wil helpen bereiken in Dubai. Ik wil een van die producenten of figuren zijn die de stad muzikaal op de kaart hebben gezet. Ik wil een instrument zijn om de klank van de stad mogelijk te maken.

Batterijen opladen

RB: Ik krijg deze vraag vaak als ik in de studio ben. Veel van mijn vrienden zeggen dat ik geen studio heb, ik heb een kliniek. Elke keer dat er iemand binnenkomt, loopt er iemand anders naar buiten. Bij dit alles zijn het de kleinste dingen die het grootste verschil kunnen maken. Voor mij om mijn batterijen op te laden, afgezien van de voor de hand liggende dingen zoals vrije tijd nemen en tijd doorbrengen met familie en geliefden, heb ik het gevoel dat het niets is dat een gesprek van een half uur of een uur onder het genot van een kopje koffie niet kan oplossen.

Nadat je met iemand bent gaan zitten, een warme kop koffie met ze hebt gedronken en een tijdje van mens tot mens met ze hebt gepraat, ben je geacclimatiseerd aan hun emoties en zijn ze geacclimatiseerd aan je humeur, dus je vindt een soort middenweg . Het zou veel uitputtender zijn als het een eenrichtingsrelatie was.