Recensie van Madonna's "Ray of Light"-album

Ik ben een schrijver die graag mijn passie deelt voor alles wat met films, muziek of popcultuur in het algemeen te maken heeft.

Geschiedenis

Men moet terugkijken naar de context waarin het album werd uitgebracht om het belang ervan te begrijpen. In 1998 had Madonna geen studioalbum meer uitgebracht sinds Bedtime Stories uit 1994, een plaat die koos voor een typisch jaren '90 R&B-geluid en hoewel buitengewoon plezierig, tegenwoordig behoorlijk gedateerd lijkt. In 1996 speelde ze de rol van Eva Peron in Evita, waarmee ze haar enige prijs voor acteren won en waarvoor ze de soundtrack opnam. Madonna onderging met name zanglessen voor het project en haar zang verbeterde aanzienlijk. Ze beviel ook van dochter Lourdes op 14 oktober 1996. De hele ervaring had een diepe impact op Madonna en als gevolg daarvan begon ze Kabbalah te studeren.

In 1997 besloot ze dat het tijd was om een ​​nieuw album op te nemen en begon de ontwikkeling met producer Babyface, met wie ze werkte aan Bedtime Stories en aan de nieuwe nummers op de compilatie Something To Remember uit 1995. Rick Nowels en Patrick Leonard werkten ook mee aan het project. Het is niet verwonderlijk dat Madonna besloot opnieuw te beginnen omdat ze niet wilde dat haar nieuwe plaat hetzelfde zou klinken als de vorige. Het was een goede keuze. Enter William Orbit, maker van de Strange Cargo-albums en een ongelooflijk getalenteerde producer. Madonna en Orbit hadden nog nooit samen nummers gemaakt, maar de laatste remixte een paar van haar nummers tot groot succes, waaronder Justify My Love uit 1990. Evita, Lourdes, Kabbalah en Orbit. Het zijn allemaal belangrijke invloeden die Madonna hielpen te creëren wat Ray Of Light zou worden.

Verdronken wereld/vervanger voor liefde

Dit nummer is de opener en een van mijn favorieten van het album. Hier klinkt Madonna verrassend ontspannen en je voelt meteen dat ze met de Evita-sessies haar zang aanzienlijk heeft verbeterd. Ze zingt over het kiezen van liefde boven roem en wat belangrijk is in haar leven. Het is ongelooflijk ontroerend en is een perfecte manier om deze plaat te openen en ons kennis te laten maken met de nieuwe Madonna, volwassen en spiritueel. Het nummer was ook de opener van haar Drowned World Tour in 2001. De single release bevat een uitstekende remix (de BT & Sasha Remix) die waarschijnlijk een van de beste Madonna-remixen ooit is en even goed is als de albumversie. Het is de moeite waard om eens te kijken als je van het hele Ray Of Light-tijdperk houdt. De videoclip herinnert aan het beruchte ongeluk met prinses Diana uit 1997 en ziet Madonna ontsnappen aan paparazzi's en mobbing-fans.

Swim, Ray of Light en Candy Parfum Girl

Beide zijn verrassende nummers, aangezien ze prominent elektrische gitaar bevatten (vooral het titelnummer), iets dat nog niet te horen was op een Madonna-album. Het resultaat is buitengewoon bevredigend en terwijl Swim en Candy Perfume Girl langzame nummers blijven in de trant van Drowned World, zit Ray of Light vol energie en wil je niet anders dan dansen terwijl je ernaar luistert (hij won terecht de Grammy voor Beste Dansopname). De gitaar werd door Orbit zelf bespeeld. Ik heb nog steeds moeite om de betekenis van het nummer Swim te begrijpen, maar ik las dat het werd opgenomen na de moord op haar vriend Gianni Versace in 1997, vandaar de verontrustende en emotionele teksten.

C andy Perfume Girl is behoorlijk sensueel en is mede geschreven door Prince' ex Susannah Melvoin. Het klinkt soms verrassend grungy. Ray of Light gaat over het omarmen van het leven en zijn kansen en dat is precies wat het nummer je doet verlangen. Het blijft een van Madonna's meest opbeurende nummers. Ze zei naar verluidt dat het een moeilijk nummer was om live te zingen en dat zou kunnen verklaren waarom ze het vaak in een andere toonsoort speelt dan de albumversie. De videoclip van Jonas Akerlund is uniek en werd geparodieerd in het tv-programma Family Guy. Het is het bekijken waard (zie hieronder).

Huid en niets doet er echt toe

Dit is een ander nummer waar ik moeite mee heb om de betekenis te begrijpen, maar ik geniet er nog steeds van vanwege de stemming waarin het je brengt. Madonna's zang is begraven onder tal van elektronische effecten en het refrein is behoorlijk aanstekelijk. Hoewel het voor mij geen hoogtepunt van het album is, blijft het een plezierige luisterervaring en past het goed bij de beste nummers eromheen. Nothing Really Matters is een ander nummer over wat er toe doet in het leven en is een uptempo dansnummer. De zang is buitengewoon mooi met een paar effecten erin en ik was verrast dat het nummer niet meer hitparades bereikte (het bereikte slechts 93 op de Amerikaanse Hot 100). De Club 69 Remix is ​​aantoonbaar beter dan de albumversie en maakt het nummer nog dansbaarder. De videoclip is waarschijnlijk Madonna's meest verontrustende en toont haar vermomd als een geisha, een andere heruitvinding die veelvuldig werd gebruikt tijdens de Drowned World Tour.

Van Spinditty

Sky Fits Heaven, Shanti/Ashtangi, Frozen

Sky Fits Heaven is een dansnummer dat zich richt op Madonna's spirituele studies en de invloed van haar dochter op haar overtuigingen. Elektrische gitaar en piano verschijnen met een prachtig effect tussen de elektronische achtergrond. Dit blijft een van mijn favorieten van het album en het was een hoogtepunt van de begeleidende tour, waar Madonna het nummer zong tijdens een luchtgevecht met haar dansers. Indrukwekkende dingen. Het lied wordt gevolgd door

Het nummer wordt gevolgd door Shanti/Ashtangi, duidelijk het vreemdste nummer in haar catalogus tot op dat moment, terwijl Madonna een Hindoeïstisch Sanskrietgebed (!?) over een langzame dansbeat zingt. Het kreeg een vervolg in Cyber-raga, een B-Side nummer van de Music Sessions in 2000. Beide nummers zijn even vreemd en laten zien hoe inventief Madonna destijds was.

Ray Of Light bereikt zijn hoogste punt in Frozen, een ballad over iemand die geen contact kan maken met zijn emoties. De track is een meesterwerk en werd gekozen als eerste single om het album te promoten (hij bereikte terecht nummer 2 op de US Hot 100 ). Het bevat enkele van Madonna's beste vocalen en het instrumentale van Orbit is op zich al een genot om naar te luisteren. Probeer ernaar te luisteren zonder het refrein te neuriën! Frozen werd vaak tijdens concerten uitgevoerd en wordt nu beschouwd als een Madonna-klassieker. De video, hoewel niet een van mijn favorieten, is visueel erg aantrekkelijk en erg donker, met Madonna als een soort heks die zingt in de woestijn. De speciale effecten zijn indrukwekkend en de video won in 1998 de MTV Video Music Award voor hen.

De kracht van afscheid

Het laatste juweeltje op het album. Confronterend met Frozen door zijn prachtige teksten en weelderige zang, is het weer een mid-tempo ballad over hoe bevrijdend een breuk kan zijn. Het is een van de weinige nummers waaraan Madonna met Rick Nowels en Patrick Leonard werkte en die voor het album werd bewaard en later werd herwerkt door William Orbit. Het nummer combineert akoestische gitaar, een orkest en een elektronische beat om een ​​ongelooflijk verleidelijke mix te creëren. Absoluut een hoogtepunt van het album en een van de beste ballads die Madonna ons tot nu toe heeft aangeboden.

In de video is te zien hoe Madonna aan het schaken is met haar minnaar en uiteindelijk het bord vernietigt als symbool voor hun uiteenvallen. Het is prachtig geschoten en Madonna staat er prachtig in (zie hieronder). De rest van het album blijft geweldig maar niet zo memorabel in vergelijking met wat ervoor kwam. Still, To Have and Not to Hold, Little Star en Mer Girl zijn een prachtig trio van downtempo-nummers met ingetogen arrangementen van Orbit en demonstreren hoe verleidelijk Madonna's stem is. Little Star is een liefdesliedje geschreven voor haar dochter, en Mer Girl is een bijna geheel instrumentaal nummer over de dood van haar moeder. Ik had liever gezien dat het album op een meer opbeurende toon was geëindigd. Als je de Japanse versie van het album hebt weten te bemachtigen, was dit het geval. Waarom? Lees hieronder.

Moet zijn

De Japanse versie van het album bevatte een ander nummer, Has to Be, dat even goed is als de meeste nummers op de andere versies van Ray Of Light. Waarom was het niet opgenomen? Het antwoord ligt in Kabbalah, aangezien 13 als een geluksgetal wordt beschouwd en het album 13 nummers bevat zonder Has to Be. Het nummer is het beluisteren waard en vind ik superieur aan Mer Girl of Little Star. Er waren tal van andere nummers die voor het album zijn opgenomen, maar nooit zijn gebruikt. De moeite van het bekijken waard zijn Gone, Gone, Gone (This Love Affair is Over), Revenge (een vroege poging zonder de betrokkenheid van Orbit) en Like A Flower.

Zelfs Madonna is het daarmee eens

Ray Of Light is de plaat waarmee Madonna eindelijk significant kritische successen behaalde. Je zult heel hard moeten zoeken om een ​​negatieve recensie voor dit album te vinden. Haar platen waren altijd grote verkopers, maar werden door serieuze muziekrecensenten vaak afgedaan als simpele radiopop. Madonna werd ook vreemd genoeg afgekeurd door de Grammy's voor het grootste deel van haar carrière. Het veranderde allemaal met dit album. Ray Of Light werd genomineerd voor zes Grammy's, waaronder Album of the Year 1999. Het won uiteindelijk Best Pop Album en tal van andere internationale prijzen voor het album zelf en de bijbehorende muziekvideo's.

Opmerkingen

Tri Minh op 19 augustus 2016:

Uw recensie was goed geschreven en zeer valide. Ik ben het er zeker mee eens dat Ray of Light haar beste album is. Het is een meesterwerk van een album. Ik ben enorm teleurgesteld in haar laatste 3 albums. Ze zou moeten stoppen met proberen te zijn zoals iedereen in dit tijdperk, wees zichzelf. Bitch I'm Madonna is een van haar slechtste werk dat ooit is uitgebracht.