Adam Dobres: Canadese gitarist geprofileerd

Karl is een oude freelancer met een passie voor muziek, kunst en schrijven.

Gitaar spelen is al sinds zijn 12e een allesoverheersende passie van Adam Dobres. Het begon allemaal toen hij besloot een buitenschoolse gitaarles te gaan volgen. Tegelijkertijd bracht zijn vader hem een ​​gitaar die hij in een tweedehandswinkel had gekocht. Hij zegt: "Ik realiseerde me toen niet hoeveel geluk ik had, maar ik had een instructeur op de middelbare school genaamd Fraser Kerley die een echt fenomenale gitarist was."

Na een tijdje realiseerden zijn ouders zich dat hij het gitaarspelen serieuzer nam, dus besloten ze hem wat lessen te geven. Adam zegt: “Mijn ouders waren omringd door een klassieke muziekomgeving. De zus van mijn moeder was een concertklarinettist in de Winnipeg Symphony. Ze besloten me op klassieke gitaarlessen te geven toen ik 13/14 was. Ik heb er echt van genoten en heb er veel uit gehaald voor techniek, maar ik was op zoek naar een heel andere prestatie-realiteit.”

Naarmate de tijd verstreek, legde Adam verbanden met vele v.Chr. muzikanten die zijn gaan spelen met een breed scala aan bekende Canadese bands. Hij legt uit: "Toen ik 15/16 jaar oud was, ontmoette ik een geweldige muzikant genaamd Adrian Dolan (The Bills). Hij zat in het vioolorkest van Daniel Lapp. Adrian sleepte me mee naar een paar concerten van het vioolorkest. Ik ging een tijdje met hen mee op de gitaar en dat bracht me in de Keltische muziek. Die muziek raakt me echt diep.”

Hij vervolgt: “Het was op dat moment dat ik Tania Elizabeth ontmoette die viool speelde bij de Duhks. We vormden een kleine Keltische groep met Adrian, Tania en ikzelf toen we ongeveer 15 waren. Het was de eerste groep waar ik ooit in had gespeeld.'

Adam volgde een jaar jazzschool aan een universiteit van Vancouver Island voordat hij een telefoontje kreeg dat de richting van zijn leven veranderde. Hij zegt: 'Ik kreeg een telefoontje van een man in de stad die Oliver Swain heette. Hij zat in een band genaamd Scrüj MacDuhk. De band was een beetje uit elkaar gegaan, maar ze hadden nog steeds een show in Louisiana. Ze hadden een gitarist nodig, dus ik besloot met ze op tournee te gaan. We stapten uit het vliegtuig en gingen naar een restaurant waar ze Cajun-muziek hadden. Het was een levensveranderend moment. Ik hoorde deze muziek ineens uit het land waar het vandaan kwam. Ik zag hoe de muziek verweven raakte met het eten en de mensen.”

Zijn leven is sindsdien behoorlijk druk geweest met het spelen met Canadese alt-country muzikanten als Dustin Bentall, Cameron Latimer en Ridley Bent. Ook maakte hij een reis naar het Celtic Connections-festival in Schotland met Daniel Lapp. Over die ervaring zegt hij: "Ik heb Schotse en Ierse muziek zien spelen door de mensen op de plaatsen waar het vandaan kwam. Die ervaring heeft mijn liefde voor de muziek alleen maar groter gemaakt.”

Een ander uniek moment voor Adam kwam toen hij hielp bij het vormen van een band voor de Canadese popzanger Toni Childs. Hij zegt: “Ik ontmoette haar tijdens een benefietconcert toen ze het bewustzijn over VGV aan het vergroten was. Ze stopte met muziek toen ze de ziekte van Grave kreeg om haar activiteiten rond bewustwording te doen. Ik werd gevraagd om een ​​band samen te stellen voor het benefiet en zij zong met ons mee. Het groeide uit tot deze relatie met haar die ertoe leidde dat we haar comeback-tour speelden omdat ze zichzelf genas van de ziekte van Grave. We hebben uiteindelijk zeven tours gedaan in Australië en Nieuw-Zeeland met Toni, omdat ze daar haar hits had.'

Hij voegt eraan toe: “Het was een interessante ervaring voor mij om meer elektrische gitaar te spelen voor een groot publiek. Het was een leuk ding om in te springen. Het kwam tot een einde omdat Toni haar richting een beetje begon te veranderen en wellnesswerk begon te doen.”

Van Spinditty

Sindsdien heeft hij ook nauw samengewerkt met Ruth Moody van de Wailin' Jennys en projecten gedaan met violist Pierre Schreyer en accordeonist Dermot Byrne uit Ierland.

De grootste stap die Adam de afgelopen tijd heeft gezet, is het opnemen van zijn eigen soloalbum. Hij legt uit: “Het afgelopen jaar besloot ik, met veel aanmoediging van mijn vrouw, mezelf een uitdaging aan te gaan en een soloalbum op te nemen. Ik ontdekte dat wat ik probeerde te schrijven eigenlijk moeilijker was dan wat ik op dat moment kon spelen, dus leerde ik fingerstyle gitaar spelen. Na ongeveer zes maanden had ik genoeg materiaal, dus besloot ik het thuis op te nemen.”

Hij vervolgt: “Het album is meer gewogen op mijn Keltische invloed. Het heeft ook wat klezmer-invloed omdat ik aan beide kanten van mijn familie joods ben. Ik heb klezmer gespeeld met mijn tante voordat ik haar op klarinet vergezelde. Sommige rock en pop dingen zijn er ook. Soms, als je powerakkoorden op een akoestische gitaar in de juiste context speelt, klinkt het helemaal niet als rockmuziek.”

Voor een muzikant die gewend was op de achtergrond te zijn, heeft het voor Adam enige aanpassing vergen om solo op het podium te staan. Hij zegt: "Het kostte me veel moed omdat ik op een gegeven moment tegen mezelf zei dat ik nooit alleen zou spelen."

Het proces dat hij nam om zijn solo-album op te nemen, begon met hem gewoon te gaan zitten en muziek op zijn gitaar te jammen. Adam legt uit: "Ik zou kleine fragmenten van vijf of tien seconden opnemen en kijken of ik ze kan uitwerken. De volgende dag zou ik teruggaan en proberen die fragmenten uit te breiden. Telkens als ik vast kwam te zitten, ging ik gewoon weer verder met een ander fragment of jam totdat er iets uitkwam. Na dit keer op keer te hebben gedaan, begonnen zich liedjes te vormen. Het was echt geweldig om dat te zien.”

Een van de nummers op het album, Freda's Journey, heeft een bijzondere weerklank voor Adam. Het begon als een melancholische melodie in mineur met een duidelijk klezmergevoel. Hij vervolgt: “Het deed me nadenken over mijn familiegeschiedenis en mijn overgrootmoeder. Op tienjarige leeftijd werden haar vader en twee broers vermoord in een Russische pogrom en stierf haar moeder in haar slaap. Ze was alleen op tienjarige leeftijd in Rusland.

Twee van haar broers en zussen waren al naar Canada gegaan, dus ze had hier familie. Ze had een leven voor zichzelf opgebouwd in Rusland door dingen te kopen en door te verkopen. De familie moest haar naar Polen sluipen en op een boot. Ze bereikte uiteindelijk Saskatchewan na weken op zee.”

Adam besluit: "Als ik dat nummer in mijn show doe, komt er vaak iemand naar voren die zegt dat ze een soortgelijk verhaal hebben over een familielid."

Wat zijn toekomstplannen betreft, hij probeert zijn freelancewerk terug te schroeven. Hij zegt: "Ik open een opnamestudio in januari 2018, dus het zal me helpen om meer thuis te blijven. Ik vind het leuk om te kunnen kiezen welke tours ik ga maken. Het is waar ik naar toe neig. Ik heb een aantal artiesten in de rij die in januari willen komen opnemen. Het is een manier om thuis te blijven en tegelijkertijd creatief te zijn.”

Adam vindt creatieve inspiratie uit verschillende bronnen. Hij zegt: "Ik voel me geïnspireerd zodra ik klaar ben met een show. Ik heb al deze muziek door me heen lopen die ik wil opnemen. Ik ben ook graag in de natuur. Het helpt me zeker om weer op te laden.”